Chapter 49; Painful farewell

472 20 1
                                    

Mon pov

I can't believe this is happening right now the love of my life were going to leave me, i wish this is just a dream hindi ko kayang umalis siya pero wala din naman akong magagawa para pigilan siya i thought everythings gonna be fine pagkatapos ng graduation niya but turns out na mawawala siya sakin, sana pala binuhos ko yung mga oras ko na kasama siya at mas maagang prinoseso yung anullment paper ko.

Sana hindi ako nagpadaig ng takot ko at tinuloy yung proseso, I'm fucking stupid to obeyed tj, i regret my decision to uphold my anullment, they say you'll regret kung saan huli na ang lahat and its true nagsisi ako kung kailan huli na ang lahat aalis na siya at iiwan na niya ako.

We're getting near at the airport at sa iisiping iyon ay napapahagulhul ako ng iyak habang hawak ng mahigpit ang kamay ni Sam ayokong bitawan ang kamay niya kasi alam kung hindi kona nayun mahahawakan pa.

"S-Sam pwede bang wag kana umalis, wag mokong iwan"
i didn't know kung pang ilang beses ko nang sinabi ang katagang yun sa kanya.

Malungkot na tumingin lang siya sakin bago ibalik ang tingin sa daan
"If i just have a fucking choice i wouldn't leave Mon, god knows how much i want to stay here with you, but i can't" humihikbing saad niya na mas lalong nagpaiyak sakin.

The airport coming to view i feel my heart bleeding and in pain, this is just a fucking dream but i know its the reality watching her leaving me makes my heart into agony.

"Oh gosh S-Sam c-can we stop the time" i said sobbing and pleading with her.

"I wish we can Mon, i-i wish i can" she said crying hard at hininto ang kotse sa tapat ng entrance kung saan naghihintay si gale at yung madaming bodyguard.

"S-Sam please, c-can w-we go home, l-lets go home p-please" I'm helplessly begging to her.

"Damn Mon, i would love to go h-home w-with you b-but i can't i f-fucking can't"
I sat on her lap and kiss her soft lips torridly she kiss me back with the same intensity, we kiss like there's no tommorow or what i should say we make out.

I savour the kiss for the last time until we're out of breath i can the salty tears in our kiss coz we're both crying.

I pulled the kiss to breath then kiss her again, this lips that i can't kiss for fibe years, this warmth of her that i can't feel anymore

I pulled the kiss and burried my face in her neck, i inhaled her sweet scent and familiarize it.

I cry hard in her arms, she's hugging me tightly and i dis the same, i didn't know kung ilang minuto kami sa loob nang sasakyan, untill someone is knocking the window when i raised my head to see who is it, its gale knocking non stop.

"Kailangan na nating lumabas Mon" mahinang saad ni Sam na nagpaiyak sakin dahan dahan akong umalis sa kandungan niya at binuksan ang pinto ng kotse, hindi ko na siya hinintay na pag buksan ako.

I roamed my eyes in the airport and this part of thw airport is isolated so i assume na this part of the airport is private.

I quickly hold Sam's hand, i hold it tight pero hindi yung masasktan talaga siya, kita ko ang lungkot at hilam na mga mata niya, tinignan ko rin si gale na malungkot din na nakatingin samin.

Pumasok kami sa loob at mas lalo pang dumami ang nakikita kung mga bodyguard Sam's really wealthy hindi lang halata kasi napaka simple nyang manamit at kumilos.

"Samantha we need to go" gale said na mas lalong nagpahigpit ng kapit ko sa kamay ni Sam at nag unahan na tumulo yung masaganang luha sa mga mata ko.

"S-Sam please don't leave  me" pakiusap ko sa kanya atsaka siya yinakap ng mahigpit.

A PIECE OF YOU (Freenbecky) Where stories live. Discover now