Chapter 48: Pain

477 31 12
                                    

Samantha's pov

Mon fell asleep after crying hard, its pained me watching her cry and i cant do anything about it if i could just do something on not leaving her gagawin ko pero alam kung wala akong magagawa pa, I'm useless when it comes to our family rule.

I caressed her smooth cheeks and familiarizing her gorgeous face.
I'm sorry if i would leave you like this Mon, I'm really sorry kung wala akong magagawa para hindi ka iwan, kung pwede lang na isama kita gagawin ko isasama kita pauwi kung saan talaga ako nakatira, gusto kitang ipakilala sa pamilya ko but i know its impossible lalo na't kasal kapa hindi kapa malaya

It pains me everytime i thought na kasal pa siya na hindi pa akin ng buong buo tapos wala na akong oras para makasama pa siya nang mas matagal, their are so many what if's in my mind right now and those what if's are negative

Maybe I'm crazy talking to iris shile she's asleep kunti lang ang tulog ko kaya pinagmasdan ko nalang siya kasi Hindi kona to magagawa pa mamimiss ko yung bagay nato, yung gigising na katabi siya, yung mga masarap nyang luto lahat mamimiss ko, i silently crying while watching her peacefully sleeping

"I hope you can wait for me Mon, i really hope Mon don't be inlove with someone else habang wala ako sa tabi mo kasi hindi ko yun kakayanin, yung makita kang bumuo ng pamilya sa iba"

Call me selfish pero sana hindi siya makahanap ng mas higit pa sakin na sana pag balik ko ako parin, i sob silently why i can't be with her goshh bakit ang komplikado ng sitwasyon namin

I snap back my thoughts when i hear my phone ringing and i know who is it, nanginginig na sinagot ko yun
--------
"Samantha are you ready to go" gale said, yes gale's the one who'll fetch me at yung mga tauhan ng mommy ko if i won't go with them they're going to force me

I bit my lower to suprass from crying
"how can i be ready to go gale kung ayaw ko namang umalis, ayokong iwan si Mon"iyak na saad ko sa kanya i grip my phone tightly and watched Mon who's still sleeping

"Samantha, you can't don't anything but to go home that's the consequences of what you did" may simpatyang saad niya sakin

"Damn b-bakit ang sakit gale, bakit hindi pa kami pwede gusto ko lang naman na makasama siya e pero bakit ang hirap" hindi kona mapigilang hindi umiyak ng malakas at napaluhod nalang

"Everythinh happened for a reason Samantha, cguro kasi hindi pa ito ang tamang oras at panahon para sainyo" she sadly said in the other line

"P-pwede bang humingi pa ng kahit kunting oras gale, pwede bang kahit isang araw pa" pakiusap na saad ko kahit na alam kung hindi na talaga pwede

She sigh in the other line
"you know you can't Samantha I'm sorry"

Mas lalong lumkas ang iyak ko dahil sa sinabi niya, the pain that I'm feeling right now is to much, watching Mon right now pains me a lot

"Gale ang s-sakit sakit na iwan siya" garagal na saad ko

"I know Samantha pero kaya moto babalikan mo siya hindi ba, you already have a peace of her be strong para sa magiging anak niyo soon eh process mo agad para mabuo nayung magiging pamangkin ko" pagpapagaan ng loob niya sakin pero hindi parin nawala yung sakit sa puso ko

Nagising si Mon dahil cguro sa lakas ng iyak ko tinignan niya ako nang may lungkot sa mga mata niya her tears flows down to her cheeks and it pains me watching her cry 

"Yes i would do that sooner, but the pain is still here in my heart gale" saad ko sa kanya habang nakatingin kay Mon na umiiyak narin dahan dahan siyang lumapit sakin at lumuhod sa harap ko kitang kita ko ang sakit at lungkot sa kanyang mata

A PIECE OF YOU (Freenbecky) Where stories live. Discover now