Kayıp Keman | texting -tamamlandı-

19.Bölüm

Selam.
26.04.2023, 20:52.

Hayat benim için her zaman inişli çıkışlı olmuştu. Acı çektiğim zamanlar, mutlu olduğum zamanlardan daha fazlaydı. Annem beni hiç sevmemişti mesela, babam da fazla işkolik bir adamdı severdi ama her zaman değil aklına ne zaman gelirsem.

Çocukluğumda evde gürültü eksik olmazdı bende sürekli dışarda gezerdim. En çok vakit geçirdiğim yer evimizin aşağısında kalan parktı.

Fetihle de orda tanışmıştık, dün gibi hatırlıyorum 7 yaşındaydım. Fetih'in kafasından aşağıya çamurlu su boşaltmıştım.

2004-

Yine anne ve babasının ettiği kavgadan kaçarak geldiği parkta kendince oyun oynuyordu küçük kız. Hava soğuk ve rüzgarlı olduğu için park boştu, aslına bakarsanız bu da onun işine gelmişti. Kalabalık yerleri ve fazla gürültüyü sevmiyordu.

Elindeki eski dondurma kabını içindeki çamurlu suyu eline almış olduğu dal parçasıyla karıştırdı. "Ne yapıyorsun sen?" irkilerek bakışlarını bir kaç adım ilerisinde dikilen ve ondan bir iki yaş büyük olduğunu düşündüğü. Kumral saçlı, esmer gence baktı.

"Oyun oynuyorum." dedi yaptığı şeye devam ederken kenardaki su şişesini eline alıp biraz daha su döktü kabın içine.

"Neden pis şeylerle oynuyorsun?" gence yandan bir bakış attı.

"Keyfim ve kahyası öyle istiyor çünkü."

"Hiç arkadaşın yok mu?" küçük kız bıkkınlıkla durup bakışlarını gence çevirdi.

"Yok, şimdi beni yanlız bırak lütfen."

"Senin gibi çirkin ve pasaklı kızın arkadaşı olmasını beklemiyordum zaten."

"Ya sen," çömeldiği yerden kalkıp gencin karşısına dikildi. "Arkadaşım olsun isteseydim arkadaş edinirdim! Şimdi beni rahat bırak!"

"Sakin ol küçük, ailen sana büyüklerinle nasıl konuşman gerektiğini öğretmedi mi?"

Sinirle derin bir nefes aldı küçük kız. "Öğretti," dedi sakince hemen ardından eğilip yerdeki eski dondurma kabını eline aldı. "Beni rahatsız edenlere nasıl başa çıkacağımı da öğretti." küçük kız gence biraz daha yaklaştı aralarında bir iki adım vardı. Parmak uçlarında yükselip elindeki çamurlu suyu gencin kafasından aşağıya boşalttı.

Günümüz-

Sonrasında oradan koşarak uzaklaşmıştım, ertesi gün aynı yerde yine karşılaşmıştık ama bu sefer beni bir kaç zorbanın elinden kurtarmıştı. O günden sonra tek arkadaşım Fetih olmuştu, diğerleriyle tanışana kadar.

Hazer ile gittiğim davette bir anlık boşluktan yararlanarak telefona baktığımda görmüştüm mesajları ve aramaları. Hazer'e durumu söylediğimde davetten çıkıp hastaneye gelmiştik.

"Liyan," bakışlarımı karşımdaki duvardan çekip yanımda oturan Hazer'e çevirdim. "İyi olacak." omuzlarımdan tutup beni kendine çektiğinde kafamı göğsüne yaslayıp gözlerimi kapattım. Korhan'a kazanın Ferman'ın suçu olduğunu söylediğimde çekip gitmişti, Amran'ı ve Alpagut'u peşinden yollamıştım başına bir iş gelmesin diye.