ကျောင်းရဲ့မြက်ခင်းပြင်ပေါ်မှာ
တိတ်ဆိတ်တဲ့စကားဝိုင်းလေးတစ်ခု...
ယိုရှီလက်ပိုက်ပြီးခေါင်းကိုမော့ချီ
ထားမိသည်ဘေးနားမှာဂျယ်ဟော့က
မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ထိုင်နေသည်
ဂျောင်ဟွမ်ကတော့ယိုရှီမျက်နှာလေး
ကိုကြည့်ပြီးဆူထားတဲ့နှုတ်ခမ်းလေး
ကြောင့်ရေငတ်လာသလိုပင်...
"ယိုရှီရား...စိတ်မကောက်ပါနဲ့တော့
ဂျီဟွန်းတောင်စိတ်ကောက်ပြေသွား
ပြီကို"
"ဘာ...ဂျီဟွန်းမင်းစိတ်ကောက်ပြေ
သွားပြီဆိုဟုတ်လား"
"အင်း...ဟုတ်တယ်
ငါသဘောကျနေတဲ့ဆရာလေး
ဖုန်းနံပါတ်တောင်းပေးလို့လေသူက"
"အော်...အဲ့ဒါနဲ့ပဲငါ့ကိုသစ္စာဖောက်
သွားတာပေါ့"
"မင်းကလဲတလောကလုံးမှာcrushက
အရေးကြီးဆုံးပဲလေ"
"ကောင်းပါတယ်သူငယ်ချင်းလေး
နှစ်ယောက်ရှိတာအကောင်းစား
လေးတွေ"
"မင်းလိုချင်တာဘာရှိလဲဘာစားချင်
လဲဟင်"
ယိုရှီစိတ်မဆိုးတော့ပါဘူးဒါပေမဲ့နည်း
နည်းတော့စိတ်မကောင်းဖြစ်မိနေတုန်းပဲ
"ဂျယ်ဟော့....ငါအခုတော့ဘာမှမလို
ချင်သေးဘူးနောက်မှတစ်ခုခုတောင်း
မယ်"
"ရတယ်...ရတယ်ဒါဆိုစိတ်မဆိုး
တော့ဘူးပေါ့နော်"
"အင်း...ဒါပေမဲ့...မင်းဂျွန်ဂယူhyung
ကိုမြန်မြန်ဝန်ခံသင့်ပြီ"
"အင်း..ငါလဲပြောချင်ပါတယ်
ငါပြောဖြစ်အောင်ကြိုးစားပါ့မယ်"
ယိုရှီဂျယ်ဟော့ပုခုံးကိုအသာပုတ်
ပေးပြီးအားပေးလိုက်သည်
"ဘာမှတွေးပူမနေပါနဲ့သူများပြောမှ
သိရတာထက်မင်းကိုယ်တိုင်ဖွင့်ပြော
တာကအများကြီးသာတယ်"
ဂျယ်ဟော့ဘာမှပြန်ပြောမလာပေမဲ့
ယိုရှီပြောတာမှန်တယ်ဆိုတာသူသေ
ချာသိပါသည်....
"ဒါဆိုအတန်းသွားတက်ရအောင်"
"နေပါဦးပတ်ဂျီဟွန်းရယ်အခုမှ
အတော်စာသင်ချင်နေတာ"
"ဟိုကယာယီအစားထိုးလာသင်တာ
ပြန်သွားမှသူကျန်ရစ်ဖြစ်ခဲ့မှာ"
YOU ARE READING
ဒီဂျူနီယာလေးကတစ်မျိုးလေး
Fanfictionဂျောင်ဟွမ် - စီနီယာမှည့်လေး... ချစ်ဆုံးစီနီယာလေးရေ!!! စီနီယာမှည့်လေး - ငါပုန်းနေတာဒီကလေး မမြင်ပါစေနဲ့....
