[TAMAMLANDI]
asperger sendromlu ülkü, abisinin işi dolayısıyla istanbul'da yeni bir liseye kayıt olur~
başlangıç tarihi; 16.06.23
bitiş tarihi; 28.11.23
bu hikayenin başlangıç tarihi haziran 2022 her bölümde hangi ay-yıl olduğunu sağ üst köşeye not düşeceğim. yeni macerama hoşgeldiniz ~
_______
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ülkü özdemir, 17 (30.05.2005)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ümit özdemir, 27 (11.01.1995)
_______
on yaşındaki ümit, bir kardeşinin olacağı sevinciyle babasıyla birlikte beklediği doğumhanenin kapısında, dakikalar sonra hemşirenin kucağında çıkan sarışın bebeği görünce gözleri doldu. bir inci tanesi kadar parlak ve güzel bebeğin henüz açılmamış yumuk yumuk gözlerine ve yumruk olmuş yumuşacık ellerine hayranlıkla bakıp babasına döndü.
"dokunabilir miyim"
babasının verdiği olumlu yanıtla kardeşinin küçük elini işaret parmağıyla okşayıp mırıldandı küçük ümit.
"merhaba ülkü, ben abin ümit. seni dünyadaki tüm kötülüklerden koruyacağıma ve her zaman senin oyun arkadaşın olacağıma söz veriyorum."
henüz on yaşında verdiği bu sözü, küçük kardeşinin bir yaşına girdiği 30 mayıs 2006'da tutmaya başladı, yaşıtları gibi olmadığını ailesi fark edince. devamında gelen birçok tetkik ve araştırma sonucu küçük ülkü'nün hafif düzeyde asperger sendromu olduğu öğrenilince anneleri ülkü ile özel ilgilenebilmek için çok sevdiği mesleği mimarlıktan vazgeçerek kendini oğluna adadı. ve ümit, okuldan artakalan tüm vaktini kardeşiyle geçirdi, tıpkı doğduğu gün verdiği söz gibi.
ülkü ilkokula başladığında herkesi şaşırtan bir görsel hafızasıyla ve ezber yeteneğiyle dikkatleri üzerine çekti. aşırı sesten, kalabalıktan, çok renkli ışıklı ortamlardan ve temastan hoşlanmayan ülkü, konu resim şiir ve birkaç basit matematik işlemi olduğunda bambaşka biri oluyordu. ümit kardeşinin başarılarıyla öyle gurur duyuyordu ki, kardeşi ne zaman bir aferin alsa, kendi almışçasına seviniyordu.
