Güneş ufuktan yavaşça yükseldi ve Ashton şehri, daha spesifik olarak Lock, güneşin sıcaklığının tadını çıkardı.
Akademinin girişinde durup güneşin yaydığı sıcaklığın tadını çıkarırken sağ tarafımda güzel bir genç kızın durduğu yere baktım.
Şu anda Melissa ve ben akademinin kuzey girişinde bekliyorduk. Donna'nın talimatlarına göre, yakında dört büyük akademiden birinden gelen öğrencilerle tanışacaktık.
Bizim işimiz onları karşılamak ve yer hakkında bilgi sahibi olmaları için onları kampüste gezdirmekti. Hangi akademiden olduklarından veya kim olduklarından emin olmasam da bunun pek bir önemi yoktu.
Geçen ay boyunca boş durmadım.
Manticore binasındaki durumdan dersimi aldıktan sonra, öğrenci değişiminden haberdar olduktan sonra, hemen Lock'a gelen öğrencilerin her profilini ezberledim.
Akademi ne olursa olsun, büyük ya da küçük karakter olsun, herkesin profilini ezberledim. Biraz zamanımı aldı ama kendimi buna zorladım.
…Manticore bina durumuna benzer bir şeyin tekrar olmasına izin vermeyecektim. O andan itibaren her şeye hazırlıklı olmam gerektiğini öğrendim. Gelecekte ne olacağından habersiz olmak yerine, hazırlıksız yakalanmamak ve böylece soğukkanlılığınızı kaybetmekten kaçınmak için önceden proaktif olarak bilgi aramak daha iyiydi.
Yurt durumu konusunda son bir buçuk aydır tek yaptığım gözlem yapmaktı.
Entrika ve planlamayla ilgili birçok ders öğrendiğim için, acelenin boşa gittiğini biliyordum.
Bu nedenle onları dikkatle gözlemlemeyi seçtim. Rutinlerinden, davranış kalıplarına… her şeye. Hayatlarının her küçük detayını tek bir ritmi bile kaçırmadan kazıyıp ezberledim.
Angelica'nın kedi formunun yardımıyla pek çok bilgi edinebildim... ve onun sayesinde, artık istediğim zaman onları ortadan kaldırılabileceğimi söyleyebilirim.
Planlarım artık tamamlandığından, tek yapmam gereken onları uygulamaktı.
Ama şimdi hala doğru zaman değildi. Biraz düşündükten sonra, Immorra'dan döndükten sonra parçaları harekete geçirmeye karar vermiştim.
Bir hafta sonra oraya gideceğim için, onlardan kurtulmak için şu anda kendime fazla yüklenmeme gerek yoktu.
…sonuçta, yakın zamanda hiçbir yere gitmiyorlardı. Benim açımdan sadece oturan ördeklerdi. Tek yapmam gereken tetiği çekmekti ve her şey devrilecekti.
Artık onlar benim için bir öncelik değildi.
Her iki durumda da, bu sorunlar bir yana, şimdi daha sinir bozucu başka bir sorunla karşılaştım.
Aramızdaki garip sessizliği bozmaya çalışan yanımda duran Melissa'ya baktım.
"...peki, günün nasıl geçiyor Melissa?"
Sorumu duyan Melisa hiç tereddüt etmeden cevap verdi.
"S*ktir"
"Neden böyle yapıyorsun?"
Bana aptalmışım gibi bakan Melissa retorik bir şekilde dedi ki:
"Nedenini sormana gerek var mı?"
Kaşlarımı çatarak derin düşüncelere dalmış gibi yaparken elimi çeneme koydum.
"Mhh, belki de dışarısı çok güneşli olduğu için mi? Anlaşılabilir, senin gibi kızlar kee-"
"Kapa çeneni"
Susmam söylendiğinde, gücenmiş gibi davrandım ve ona artık onun iş ortağı olduğumu bir kez daha hatırlattım.
