Stel: je bent zestien going-on zeventien en bent net begonnen aan de vijfde klas gymnasium. Samen met negentien andere leerlingen zit je in één klas. Maar dat is nog niet alles: een van je docenten is een beetje een gestoord wijf - ook al denk ik da...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
♪ Boy Friday – Rebounder ♪
De eerste week van het nieuwe schooljaar is net goed en wel voorbij en mijn verlangen naar vakantie is nu al enorm. Ik had niet verwacht dat de eerste week in de vijfde klas gymnasium meteen hard van stapel zou lopen en ons direct bakken met werk zou opleveren. Misschien had ik niet moeten verwachten dat de overgang van vakantie naar school simpel zou zijn en dat de docenten een beetje genade zouden hebben.
Ondanks dit alles, hebben we niet de ergste docenten ooit. Nee, als het aan mij ligt vallen ze allemaal eigenlijk wel mee. Op ééntje na dan: mevrouw Friekman – door de leerlingen ook wel "De Freak" genoemd. Zelf vind ik haar wel een goede docente en kan ik haar biologielessen prima volgen, maar ze is inderdaad nogal gestoord. Elke les is het weer afwachten of ze een nieuw plannetje bedacht heeft waar ze de klas mee op wil zadelen. We hebben dadelijk het eerste uur les van haar en het maakt me een beetje nerveus. Met haar als docent weet je nooit of je schoolweek rustig zal beginnen of niet.
Om nog even de hel van de lessen uit mijn hoofd te houden, klets ik nog wat bij met mijn klasgenoten. Er zijn nog honderden verhalen van de zomervakantie waar we van op de hoogte gesteld moeten worden.
'Hé, Levi, waar is je armbandje?' merk ik op zodra ik naar de lange jongen kijk. Zijn huid is goed bruin gekleurd, maar er is nog een lichte streep op zijn huid te zien van waar het bandje heeft gezeten. 'Oh, hij is kapot gegaan toen ik bij mijn vader in Italië was', antwoordt hij en wrijft over de nu kale pols. Beduusd zie ik Felix toekijken, wie aan zijn eigen leren armbandje friemelt. 'Oh, jammer', stamel ik.
