Stel: je bent zestien going-on zeventien en bent net begonnen aan de vijfde klas gymnasium. Samen met negentien andere leerlingen zit je in één klas. Maar dat is nog niet alles: een van je docenten is een beetje een gestoord wijf - ook al denk ik da...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
♪ What a Feeling – One Direction ♪
Na een paar uren les hebben we een tussenuur. Samen met Lex loop ik naar de mediatheek. Door Simons gepanikeerde stem aan de telefoon gisteren had ik thuis meteen mijn schoolwerk aan de kant gegooid, met als gevolg dat ik mijn verslag niet af kon maken. Maar het was het waard, want dit was niet iets waar Simon makkelijk in zijn eentje doorheen gekomen zou zijn.
In de mediatheek neem ik naast Lex plaats achter een computer. Dit tussenuur kwam perfect uit, biedt me zo tijd om af te maken waar ik gisteren eigenlijk mee bezig was.
Vanochtend was Simon wat teruggetrokken en niet spraakzaam, wat op school alleen maar erger werd. Hij is denk ik bang voor de uitspraak die hij gisteren gedaan heeft tegen Sandra, maar daar is gelukkig nog niets van teruggekomen. Hoe erg ik hem ook op probeerde te fleuren, niets leek echt te helpen.
'Echt, al die verslagen, we worden ermee doodgegooid', moppert Lex opeens, waardoor ik opschrik uit mijn gedachten. 'Ja, maar we moeten dat maar aankunnen met ons niveau, hè?' zeg ik. Lex lacht. 'Tuurlijk, gymnasium kan alles aan', zegt hij. Ik knik en ga snel door met mijn verslag. Het valt even stil tussen ons.
'Ik ben blij dat er bij het experiment nog geen verslagen zitten', zegt Lex dan. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Ja, gelukkig niet', zeg ik en werk ijverig door. Ik wil dit verslag dit tussenuur nog afhebben, dan heb ik vanmiddag meer tijd voor Simon. 'Hoe gaat het experiment bij jou en Simon?' vraagt hij. Alsjeblieft, stop met praten. Ik haal mijn schouders op. 'Ja, wel oké denk ik', zeg ik. In mijn ooghoeken zie ik Lex knikken. Ik hoef eigenlijk niet te vragen hoe het experiment bij hem gaat, zeker niet na wat Sandra gisteren bij Simon heeft geprobeerd, maar ik doe het toch. 'Hoe gaat het bij jou en Sandra?'
