Stel: je bent zestien going-on zeventien en bent net begonnen aan de vijfde klas gymnasium. Samen met negentien andere leerlingen zit je in één klas. Maar dat is nog niet alles: een van je docenten is een beetje een gestoord wijf - ook al denk ik da...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
♪ Sparks – Coldplay ♪
Lichamelijk helemaal uitgeput en met een tollend hoofd lig ik in mijn bed, ingepakt in drie lagen kleding en een dikke deken, Flip stevig in mijn armen geklemd. Ik heb een T-shirt onder Daniëls hoodie aangetrokken, draag nog steeds de pyjamabroek die Daniël gisteren uit mijn kast heeft gepakt en dikke, wollen sokken – over dit alles heb ik een onesie aan die een replica moet zijn van een beer. Het is een verschrikkelijk ding om aan te hebben, maar het helpt enigszins tegen de kou. Van zowel de hoodie als van de onesie heb ik de capuchon over mijn hoofd getrokken.
Mijn hoesten is er niet veel beter op geworden en ook mijn koorts lijkt maar niet te dalen. Hoewel ik mezelf helemaal nat zweet, krijg ik maar geen warmte in mijn lijf. Ik heb mezelf werkelijk waar nog nooit zo beroerd gevoeld.
En dat komt niet alleen door deze gekke griep die ik op heb weten te lopen. Ook het besef dat het niet normaal is om elke avond naast Daniël in slaap te vallen laat me droevig voelen. Ook al heb ik gisteren zelf tegen Daniël gezegd dat hij me naar huis moest brengen, toch heb ik hem naast me gemist. Ik mis hem nog steeds naast me.
Het laat me terugdenken aan gisteren. Aan hoe Daniël thee voor me zette, hoe hij me in zijn armen trok op zijn bed, hoe hij me thuis heeft gebracht. Ik voelde me zo belabberd dat ik niet eens meer weet wat er allemaal echt gebeurd is en wat een fever dream was. Ik weet niet of ik het me fout herinner, maar ik heb een beeld van Daniël en mij samen op zijn fiets, ik helemaal in zijn jas gewikkeld, rustend tegen zijn borst. Het lijkt me bijna onmogelijk, maar ik kan me ook niet voorstellen dat ik in de staat waar ik gisteren in was naar huis heb kunnen fietsen.
