Stel: je bent zestien going-on zeventien en bent net begonnen aan de vijfde klas gymnasium. Samen met negentien andere leerlingen zit je in één klas. Maar dat is nog niet alles: een van je docenten is een beetje een gestoord wijf - ook al denk ik da...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
♪ jealousy, jealousy – Olivia Rodrigo ♪
Terwijl ik mijn been op en neer wiebel staar ik naar de vragen van mijn scheikundetoets onder mijn neus, schuif de bedel van mijn ketting snel heen en weer over de ketting. Na nog een keer tevergeefs een antwoord proberen te geven op een van de vragen, draai ik mijn toetsblad om en leg het op de hoek van mijn tafel. Scheikunde is absoluut niet mijn beste vak. Misschien was het dan ook niet zo verstandig om de laatste dagen met Daniël doorgebracht te hebben, het leren voor de toets zo achterwege te laten.
Voorzichtig kijk ik naar rechts, waar Daniël naast me zit. Hij is nog geconcentreerd bezig met de vragen onder zijn neus. Wanneer de docent mijn toets van mijn tafel haalt, kijk ik kort naar hem op. Als antwoord op zijn vragende blik haal ik mijn schouders op, ook al weet ik wel dat mijn toets slecht ging.
Zodra de docent wegloopt, kijk ik weer naar Daniël. De kleine ruimte tussen onze tafels biedt meer afstand van hem dan wanneer we normaal in het lokaal zitten, maar ik kan zijn gezicht nog prima zien. Wiebelend met zijn pen en bijtend op zijn lip scant hij de vragen. Iets zegt me dat de toets hem ook niet zo goed afgaat. Zijn wangen zijn lichtrood gekleurd. Op zijn kaaklijn zijn wat stoppels te zien. Het staat hem goed. Ik snap wel wat meisjes in hem zien, ook al val ik zelf niet op jongens. Een plukje van zijn bruine haar valt steeds uit model, waardoor het in Daniëls oog belandt. Keer op keer duwt hij het terug, maar het valt steeds weer in zijn oog. Na een aantal pogingen laat hij geërgerd het plukje hangen en richt hij zich op zijn toets. Zijn groene ogen worden omlijst door zijn donkere wimpers, maar zijn blik maakt me duidelijk dat hij wanhopig is. Dit aanzicht laat me vervelend voelen en ik wil hem geruststellen.
