Stel: je bent zestien going-on zeventien en bent net begonnen aan de vijfde klas gymnasium. Samen met negentien andere leerlingen zit je in één klas. Maar dat is nog niet alles: een van je docenten is een beetje een gestoord wijf - ook al denk ik da...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
♪ Cat People (Putting Out Fire) – David Bowie ♪
Ik heb heus wel door waar Simon mee bezig is. Maandag werd ons verteld wat de zevende opdracht van het experiment is en sindsdien is hij me gaan negeren en ontlopen. Het is ondertussen woensdag en daarmee de derde dag dat het zo gaat. Zelfs bij mijn berichtjes reageert hij alleen op de dingen die belangrijk zijn.
En het breekt me dat hij dit doet, maar ik begrijp het. Ik ben vrijdag eindelijk zelf achter mijn gevoelens gekomen, maar misschien had Simon het al veel langer door. Hij heeft me zelf verteld dat hij niet homoseksueel is, dus tuurlijk wil hij de opdracht niet doen.
Misschien had ik hem er meer mee moeten confronteren, maar ik had al lang Simons Duits-verslag zien liggen op het bureau van de docent. Ik was te overrompeld door de smoes om er iets van te zeggen.
Ergens zou het me niet uit moeten maken dat ik verliefd ben geworden op Simon – dat was immers het doel van het experiment – maar het hoort niet. Simon is mijn beste vriend zo lang als ik me kan herinneren. Ik zou niet verliefd moeten zijn op hem.
Toch snap ik niet dat hij het op deze manier aanpakt. Hij zou het er op z'n minst toch met mij over kunnen hebben? Hij hoeft me niet te negeren. Nu lijkt het net alsof hij me bij het afval dumpt. Dit is niet hoe ik wil dat onze vriendschap eindigt – ik wil sowieso niet dat onze vriendschap eindigt.
