"Üzgün olman ne değiştirir?! Anlattın mı?!"
"Bundan sonra daha çok dikkat ederim. Seni kaybetmek istemiyorum. Anlıyor musun Eliza?"diyordu Danna. Sesi kısılmıştı.
"Tamam."dedim.
*
Eve gelmiş üzerimi değişmiş ve oturmuştum. Uzun zamandır Jack'i görmüyordum.
Neredeydi?
Dışarı çıkmıştım. Sahile geldim ve oturdum.
Etraf sessizdi. Bir kaç insan vardı sokakta.
"Anna adına üzgünüm."
Arkama döndüm.
Haven.
"Sorun değil."dedim. Yanıma oturdu. Bana bakmaya başladı. Garip bakıyordu. Gözlerinde bir duygu vardı. Ama anlayamıyordum.
"Sinirliydi. Saçmaladı. Bulduk zaten kolyeyi. Üzgünüm."dedi yeniden. Gözleri parlıyordu.
Neden?
Üzgünse neden parlıyordu?
"Sorun yok Haven. Anlıyorum." Dedim ve kalktım.
"Sen vampir misin?"diye sordu.
"Evet. Neyse görüşürüz. Gideyim." Dedim. Ormana doğru yürümeye başladım.
*
Gelmiştim. Ormandaydım. Lauren geldiğinde çalışacaktık. "Geldim. Hadi başlayalım."dedi.
"Hoş geldin. Tamam."
Bana doğru yürüdü. "Dişlerini ortaya çıkaralım." Dedi.
Dikkatimi topladım. Odaklandım. Hayal ettim.
Ve oldu. İki dişim uzadı. "Harika. Gözlerinde kırmızı oldu!" Dedi. Gülümsedim.
*
İki saat boyunca çalışmıştık. Ardından eve gelmiştim. Artık daha rahat dişlerimi çıkara biliyordum. Ve savaş tekniklerini de öğrenmeye devam ediyordum.
Biz çalışırken Danna beni on kez aramıştı. Hem istemediğim için hem de çalışdığımız için açmamıştım.
Şimdi koltukta oturmuş ve cips yiyordum.
Merhaba. Uzun zaman oldu yazmayalı. Bir daha yazmayacağım. Üzgünüm. Yorum yazmadığınız ve oy vermediğiniz için teşekkürler.(!)
Kitabı yazmayacağım. Sonunu merak edenler için, istenirse yazarımm
YOU ARE READING
Güç
Vampire"İşte bu yüzden sana söylemedim! Söyleyemezdim!! Öldürürdün bizi!!" Diyerek yere çöktü. Ne yani? Ölmemek için bana gerçekleri söylemedi mi?! "Bu seni haklı yapmaz!! Hiç birinizi yapmaz!! Güvendiğim insanlar beni kandırdı!! Sen peki?! Sana ne demeli...
