Etraf tek kelimeyle savaş alanıydı. Bir kelimeyi bu kadar iyi tarif eden bir görüntü olamazdı. Askerler hayatta kalmak için titanlara saldırıyordu. Titanlar ise insanlara...
Erwin'in planı işe yarayacaktı zaten ve bu plan uğuruna çokça asker ölecek...
ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
Abel
Saat gece 2:47'idi ve ben uyumamıştım. Uyuyamamamın sebebi ise final bölümü içan AOT'ı izlemek.
Bölüm çıkalı saatler olmuştu ama ben şimdi izleyecektim çünkü geceleri izleyince daha heycanlı olduğunu düşünüyorum.
Neden bilmiyorum ama bu animeye aşırı bir bağ hissediyorum. Nasıl desem bilmiyorum ama oraya aitmişim gibi bir his var içimde.
Size oldukça saçma geleceğinin farkındayım. Eminim çoğunuz "Bu ne saçmalıyor?" falan diyecekseniz ama bence öyle değil. Neden böyle hissettiğimi bilmiyorum.
(ama bunu ilerde öğremeceğimi bilmiyordum.)
Neyse adım Abel. İsmimin aksine türküm. Adımı seviyorum ve bana en sevdiğim anime olan "TİTAN SALDIRISI"'nı hatırlatıyor. Biraz saçma ama olsun.
Annemle babam doğduğumda yabancılara benziyorum diye bu ismi koymuşlar.
Gözlerim çekik, yeşil harelere sahip. Saçlarım ise koyu kahverengi. Ten rengim ise beyaza çalan buğday. Ülke oranına bakarsak dış görünüş olarak oldukça şanşlı sayılabilirim.
Neyse biraz da kendi hayatımdan bahsedeyim. Aslında normal bir hayatım var. Lise 11'e. Gidiyorum. Derslerim başarılı denilebilir. Notlarım hep 70 üstü.
Okulda beni tanıyan herkes çok sever. Onları sürekli eğlendirdiğim için olabilir. Evde de aileme oldukça yardım ederim. Beni örnek bir evlat gibi gösterirler.
Tabi bu onların bildiği yüzüm. Gerçekte ise her şeyden bıkmış bir halim var. Arkadaş bence gereksiz bir şey. İnsanlardan hoşlanmıyorum. Sadece kendilerini düşünen bencil, zalim, aptal mahlukâtlar.
Ama bana fayda sağladıkları için onları tutuyorum. Bir de gerçek duygu ve düşüncülerimi öğrenirlerse akıl hastanesine kapatılmak istemiyorum.
İşte bundan kurtulmak için animelere başladım ve şaşırtıcı şekilde bana iyi geldi. Eskisine göre oldukça normal bir zihniyete sahibim. Tabi insanlara olan bakış açım hala değişmedi ama olsun.
İşte öyle böyle derken buralara kadar geldim. İzlediğim tüm animelerden en beğendiğim Aot, yıllardır bana dost oldu. Ve şuan finalini izliyordum.
Açıkcası sonu böyle bitmemeliydi bence. Çoğu karakter sırf ölmesi gerektiği için öldü. Özellikle Sasha.
Eğer ben olsaydım onları kesinlikle kurtarırdım.
Düşünceli halde bilgisayarı kapatıp yatağıma girdim ve Aot'un finalini düşünürken uyuya kaldım.
Gözlerimi açtığımda bir ağacın altında yatıyordum. Yavaşca doğruldum ve etrafıma bakındım. Çayırlık gibi bir yerdeydim. Kafamı arkaya çevirdiğimde ise gördüğüm manzarayla gözlerim şaşkınlıkla açıldı.
