Etraf tek kelimeyle savaş alanıydı. Bir kelimeyi bu kadar iyi tarif eden bir görüntü olamazdı. Askerler hayatta kalmak için titanlara saldırıyordu. Titanlar ise insanlara...
Erwin'in planı işe yarayacaktı zaten ve bu plan uğuruna çokça asker ölecek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar'dan;
Armin hala hareketsiz bir şekilde karşıya bakıryordu. İki titan da çoktan gitmişti ama kılını bile kıpırdatamamıştı.
Bir süre sonra sarsılmayla kendine geldi. Sallayan kişiye baktığında Connie olduğunu gördü. "Ne ara geldiler?" diye düşündü. Onları bile fark edemeyecek kadar dalgındı.
"Hey! Sorun nedir? Armin?"
Tepki vermedi.
"Armin hey! Armin!"
Armin yavaşca başını Connie'ye çevirdi ve ona boş gözlerle baktı.
"Kendinde misin? İyi misin?"
"Yaralandım mı? Takıma ne oldu?"
Connie soruları sıralamıştı ama Armin son soruya takıldı.
"Takım mı?"
Vücudu donuk tepkiler veriyordu.
"Kendine gel biraz. Diğerleri nerede? Ayrıca bu tuhaf yüz ifadesi de nedir?"
Connie'nin konuşmasıyla Armin tekrar olanları hatırladı ve gözleri sonuna kadar açıldı.
"AĞH!"
Ellerini başına koymuş bağırıyordu. Olanları hatırladıkça daha da kötü oluyordu.
"Seni işe yaramaz! Geber!"
Connie endişeli bir şekil de Armine dokundu.
"Sakin ol Armin! Herkes nerde?"
Armin bir anda sustu. Sanki her şeyin sonu gelmiş gibi. O sıra Ymir araya girdi
"Bu kadar yeter Connie. Hepsi mahvoldu, o hariç herkes."
Connie sinirle Ymir'e dönüp konuştu.
"Kes sesini! Armin daha bir şey söylemedi!"
Ymir alanı göstererek konuştu. Her şey gayet açıktı. Neler olduğunu bir aptal bile söyleyebilirdi.
"Etrafına bir bak. Onun için harcayacak daha fazla zaman yok."
Connie anlamayarak sordu.
"Neden hala hayatta kalan Armin oldu o zaman?"
"Kim bilir... Belki de onun çoktan öldüğünü düşündüler. Bir çok titanın arasında kalmaları büyük talihsizlik."
Armine sanki israfmış gibi baktı.
"Eren ve diğerlerinin aksine bu zavallının hayatta kalması ne utanç verici."
