Etraf tek kelimeyle savaş alanıydı. Bir kelimeyi bu kadar iyi tarif eden bir görüntü olamazdı. Askerler hayatta kalmak için titanlara saldırıyordu. Titanlar ise insanlara...
Erwin'in planı işe yarayacaktı zaten ve bu plan uğuruna çokça asker ölecek...
Net_ice'ın isteği üzerine bölüm şarkısı koydum. Bölümü dinleyerek okuyabilitsiniz.
İyi okumalar ♡
Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Sabah kalktığımda yine herkes uyuyordu. Neden hep ilk ben kalkıyorum?
Oturup onların uyanmasını bekledim. İlk uyanan Mikasa oldu. Etrafa bakıp hâlâ herkesin uyuduğunu gördü ve bakışlarını tek uyanık olan bana çevirdi. Bende ona bakıp sakince konuştum.
"Günaydın."
Kafasını sallayıp yerinden kalktı ve Eren'in yanına doğru gitmeye başladı. Ne kadar beni görmezden gelmesi sinirimi bozsada bir şey diyemezdim sonuçta. Bu tür saçmalıklarla uğtaştığıma inanamıyorum.
Mikasa ilk Eren' kaldırdıktan sonra sırayla herkesi uyandırdı. Ardından heğimiz kahvaltı etmeye gittik.
Yemeklerimizi aldık ve uygun bir yere oturduktan sonra yemeye başladık. Yemeği yarılamıştık ki o sıra Hannes geldi.
"Günaydın." dedi neşeli bir sesle.
"Günaydın."
Hepsi aynı anda demişti. Hannes gözlerini tek konuşmayan kişiye, yani bana çevirdi ama ben istifimi bozmadan yemeğime devam ettim. Yanıma yaklaşmaya başladı.
"Dostum, bana hala kızgın mısın?"
Yanıma geldiğinde çekingen bir ifadeyle bana baktı. Gözlerimi ona dikip bir süre baktım.
"Hayır, neden kızgın olayım ki?"
"Dedeni o-"
"Olan oldu ve zaten bir kaç yılı kalmıştı. Ölümü sadece biraz daha erken oldu."
Anlamamış bir şekilde bana baktı. Diğerleride öyle.
"Doktor yaşayacak bir kaç yılı kaldığını söyledi. Organlarının daha fazla ona yaşam sağlayacak gücü kalmamış."
Herkes üzgünce bana bakıyordu. Mikasa hariç.
Söylediğim yalanların haddi hesabı yoktu ve söylemeye devam edecektim bu durum canımı sıkıyordu ama bir kere başladım bu işe. Sonuna kadar ilerlemeliydim.
Ayaklandım ve dışarıya yürümeye başladım. Hannes bir şey söyleyecek gibi duruyordu ama umursamadım. O da konuşmadı zaten. Kapıya geldiğimde üçlüye döndüm.
"Birazdan araba gelir, acele edin."
Ardından kapıyı açıp hızla dışarı çıktım. Yürürken düşünmeye başladım. Olay örgüsü başlamak üzereydi ve ne kadarına müdahale edebilirdim bilmiyorum. Eğer müdahale edersem olaylar değişicekti ama sevdiğim karakterlerin de ölmesini istemiyordum.
