Etraf tek kelimeyle savaş alanıydı. Bir kelimeyi bu kadar iyi tarif eden bir görüntü olamazdı. Askerler hayatta kalmak için titanlara saldırıyordu. Titanlar ise insanlara...
Erwin'in planı işe yarayacaktı zaten ve bu plan uğuruna çokça asker ölecek...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ormanlık alandaydık. Yağmur yağıyordu ve biz bilmem kaç kiloluk çantalarla koşuyorduk. Yolların çamurla birlikte getirdiği kayganlıkta cabasıydı.
Arkadan Keith'in bağırışlarını duyabiliyordum. Yavaşlayanları aşşağılıyordu ve bunu yaparken gerçekten acımasızca davranıyordu. Cidden bu adamı hiç sevmiyorum.
Gerçi, benim için bir problem yoktu. Gayet rahattım. Vücudum sağolsun ama bunu yanımdaki Armin için geçerli olduğunu söyleyemeyeceğim. Nefes nefes kalmıştı ve bende ona ayak uydurarak yavaşlıyordum. Eğer böyle giderse en geride biz kalacaktık. Armine dönerek konuştum.
"Armin, çantanı bana ver. Böyle olmayacak, gittikçe geriye düşüyoruz."
Armin bana, yağmur yüzünden ıslanmış kirpikleriyle zorlanarak bakmaya çalışıyordu.
"Hayır, bunu ben başarmalıyım. Bunu yapan ben olmalıyım."
Ah! Bu çocuk neden bu kadar inatçı. En geriye düşeceğiz onun yüzünden.
"İyide gittikçe yavaşlıyoruz ve şuan en arkadayız!"
Evet, en arkaya az önce yanımızdan geçen takımla düşmüş olduk. Kutlarım Armin. Keith yanımıza gelerek bize bakmaya başladı. Kesin bizi de aşşağılayacak. Uğh lanet.
"Fazla hızlı değil misiniz? Arkada kimse gözükmüyor."
Lanet olsun, biliyordum! Bizle biraz daha dalga geçtikten sonra başka birinin yanına gitti. Daha fazla dayanamadım ve Armini tuttuğum gibi omuzuma aldım. Yaptığım harekete şaşırarak bağırdı.
"NE YAPIYORSUN ABEL HEMEN İNDİR BENİ!!!"
Yağmur sesini bastırıyordu ama buna rağmen kulaklarım acıdı.
"Sesiz ol! kaybetmek mi istiyorsun!? Seni bilmem ama ben kazanacağım."
Söylediğim cümleyle kıpırdanması arttı.
"Rahat dur. İkimizi birden düşürüceksin yoksa."
Onu düşürüyormuş gibi omuzumdan kaydırdırdım. Korkarak omzuma kollarını sardı.
"SIKI TUT, BIRAKMA BENİ"
Şuan oldukça tuhaf görünuyorduk ama kimin umrunda. Sadece kazanmayı umursuyorum şuan. Bir anda hızlandım. Armin hızıma şaşırmıştı.
"Bu kadar hızlı olduğunu bilmiyordum."
"Bu ne ki."
Hızımı dahada arttırdım. Yavaşca önümüzdeki insanları teker teker geçiyorduk.
Geride kalan insanlar şaşırarak bize bakıyorlardı. Sonuçta normal bir insandan beş kat daha hızlıydım. Bu özelliğim çok işime yarayacaktı.
