Ömer Ağa - GAY

3. Bölüm

Karnımın acıkmasıyla odadan çıkamaya karar verdim. Kapıyı yavaşça açarak dışarıya göz attım. Koridor boştu.

  Aşağı kata inmeye başladım. Ev oldukça büyük ve moderndi. Tam merdivenleri inmeyi bitirdiğim sırada karşıma bi kadın çıktı. Güler yüzlü , 40'larındaydı.

"Günaydın Derin Bey. Ömer ağam mutfaktadır. Buyrun gidelim."

  Eliyle yol göstererek baktı bana. Evin hizmetlisiydi sanırım. Ve art niyet sezemedim kadında. Gülümseyerek teşekkür edip gösterdiği yoldan ilerledim.

   Büyük ve şık mutfağa giriş yaptık. Büyük ve çokça donatılmış yemek  masasında oturuyordu Ömer ağa. Bu adamın yüzünü görmek bile beni çileden çıkarıyordu. Bir saniye bile katlanamıyordum  durmuş bana evlenicez diyordu. Nah evlenirdik.

  Ama şimdi aç karnımı düşünerek yemek masasında bana olduğunu düşündüğüm yere oturdum. Ömer ağanın yüzüne bakmıyordum.
Bakışlarını üzerimde hissettim. Önümdeki kahvaltı tabağına odaklandım sadece . Her şey çok lezzetli gözüküyordu. Yöresel bir kahvaltıydı.

"Bugün düğün hazırlıklarını halledip konağa geçicez. Akşama nikah olacak."

Bakışlarımı yüzüne çevirdim. Hala aynı kafadaydı. Artık derdimi anlatmanın bir işe yaramadığını anladım. Ve kendi yöntemlerimle burdan kaçmam gerektiğine kanaat getirdim. Ama nasıl Sanem'e ulaşacaktım bilmiyorum. Telefonumu geri verir miydi acaba?

  "Öhm, telefonum nerde ? Ayrıca cüzdanımı da bulamadım."

"Onlar bende . Gerek duymayacaksın zaten."

  Kaşlarımı çattım. Beni resmen esir edicekti koca evde. Tüm iştahım kaçmıştı. Önümdeki tabağı itip ona döndüm.

"Nasıl ya? Telefonuma ihtiyacım var. Arkadaşlarım merak eder beni. Bari Onlara haber vereyim."

  Boş bakışlarını gözlerime çıkardı. Dediklerimi ciddiye almıyor gibiydi.
"Derin. Yemeğini ye. Çok işimiz var bugün."

"Bak anlatamıyorum galiba . Benim hayatım, okulum, arkadaşlarım var. Öyle önemsiz birşeymiş gibi yok sayamazsın. Hem aileme de konuşmak istiyorum. Onların haberi var mı bu yaptıklarından."

"Ailen çoktan kararını verdi. Evlenmemize sevindiler hatta. Okulu bundan sonra unut. Evlenince yok öyle gezip tozmak. Arkadaşda yok , sevgili de yok. Artık sadece ben varım. Kocan."

  Dedikleri karşısında donup kalmıştım. Sadece boş gözlerle yüzüne bakıyordum. Sinirden uyuşmuştum resmen. Yavaş yavaş içimdeki öfkenin büyümesiyle aniden ayağa kalktım. O ise bana aldırmadan kahvesini içiyordu.

  "Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? Evlenmicem ulan zorla güzellik olmaz! Polise şikayet edicem sizi!"

Hala tepkisizce devam etmesine daha da öfkelenip ona yaklaşıp yüzüne doğru bir yumruk sallamak istemiştim fakat yüzüne gelmeden bileğimi havada kavradı. Sinirli ve korkutucu bakışlarını bana çevirdi. Kahve kupasını masaya bırakıp yavaşça ayaklandı. Ayağa kalkarken aramızdaki boy farkı da gitgide artıyordu.

Gözlerime büyük bir öfkeyle bakıyordu. Bileğimdeki eli sertleşti. Diğer elini boğazıma getirdi. Gözlerimi şokla açıldı. Gücü çok fazlaydı. Karşı koyamıyordum. Boğazımı hafif sıkarak sürüklemeye başladı beni.

Uyandığım odaya doğru sürüklüyordu. Tek kelime etmiyordu. Ve bu durum beni korkutuyordu.

"Bırak!"

Boştaki elimi boğazımdaki elin bileğine getirdim. Çekiştirmeye çalışıyordum. Odaya geldiğimizde beni içeri doğru itip sakin bir sesle konuştu.
"Çık bakalım bu evden çıkabiliyorsan. Akşama kadar burdasın eğer hala devam edersen arladaşlarını ve çok sevdiğin sevgilini öldü bil."
Bir hışımla kapıyı kapatıp kilitledi.

Son dediğiyle içinde endişe büyümüştü. Arkadaşlarıma cidden zarar verebilecek potansiyeldeydi. Ne yapacağımı bilmiyordum. Çaresizlik içindeydim. Düştüğüm durum beni çileden çıkarıyordu. Ailem nasıl böyle bir şeye tamam derlerdi. Dalga geçiyor olmalıydılar. Bu zamana kadar umurlarında olmamıştım. Keşke hala daha olmamaya devam etseydim. En azından hayatımı böyle mahvetmezlerdi.

Acıkmıştım ve susamıştım. Başım çok ağrıyordu. Biraz olsun bu durumdan uzaklaşmak için kendimi uyumaya zorladım.

•••

"Derin."

Yüzümdeki soğuk el rahatsız etmişti. Elimle iteleyip öbür tarafa döndüm ve uyumaya devam ettim. Bir kıkırtı duyuldu ama çok sesli değildi.

"Derin kalk hadi."

Omzumdan dürtülünce sinirle gözlerimi açtım. Uykumun bölünmesini hiç sevmezdim. Arkamı dönüp dürten kişiye baktım. Bana sırıtarak bakan Ömer'i görmek bir an afallattı. Sonra içinde olduğum durum aklıma nüfuz edince geriledim yattığım yerde.

O bu ani hareketimle yüzündeki sırıtışı sildi. Ciddileşti. "Kalk hadi hazırlan konağa gidicez. Aile büyükleri bekliyor."

"Tamam" Yeni uyandığım için sesim pürüzlü çıkmıştı. Yatağa baktığımda bir takım elbise olduğunu gördüm. Ömer odadaki banyoya ilerledi. Bende oturur pozisyona geldim. Şansımı bir de konakta deneyecektim. Belki anlar , dinlerlerdi beni. Bir ümit.

————//————

Bir sonraki bölüm konakta görüşürüz o zaman.

Hadi sağlıcakla🫰🏻