Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ne olacak bu mahallenin hali ya..." Kendi kendine söylenen kuzenime kısa bir bakış atarak önümdeki hamuru var gücümle yoğurmaya devam ettim. "Ne olmuş yine?"
Nişastadan biraz hamura yedirirken bir yandan da Sude'nin pencereden dışarıyı gözetleyip daha sonra salonda dolaştığı rutini izliyordum. Kafasını yeniden pencerenin pervazına yaslarken, "Neredeyse bir hafta oldu hala gitmediler," diye söyleniyordu.
"Giderler yakında," diye mırıldandım. İşin aslı şu ki, ben bile bu söylediğime inanmamıştım. Normal diye adlandırılan bir mahallede yaşıyorduk, herkes kendi işinde gücündeydi ve öyle çok fazla olay da yaşanmazdı, hatta sessiz bile diyebilirdim. Fakat bu sessizlik son iki yılda bozulmuştu, kiralık dairelere sürekli yeni birileri taşınıyor, olay çıkartıyor ve ev sahibiyle kavga etmeden de ayrılmıyordu. Bazıları belalı tiplerdi, bazıları polis tarafından aranıyordu -ki gecenin bir vakti baskın gerçekleştiğine pek çok kez şahit olmuştuk- bazıları da böyle yine kendi tiplerini peşine takıyordu işte. Sessiz ve huzurlu dediğimiz mahallemizde silahlı çatışma bile yaşanmıştı ve bu bize artık çok fazla geliyordu.
Vakti zamanında polisi aramaktan artık onlarla bile arkadaş olmuştum, mahalleli bıkkındı ancak sesini çıkarmaya korkacak kadar da hayatını seven insanlardı, ben ve kuzenim de buna dahil olduğumuz için son bir haftadır mahalleyi abluka altına alan bu belalı tiplere sessiz kalmaktan başka çaremiz yoktu. En azından mantığım böyle söylüyordu, iç düşüncelerim tamamen bu fikre karşıydı.
"Geçen Neriman teyzenin oğlunu sıkıştırmışlar ara sokakta."
Başımı pizza şeklini verdiğim hamurdan kaldırırken şaşkınlıkla gözlerimi büyüttüm. "Mustafa'dan mı bahsediyorsun? Benim neden şimdi haberim oluyor bundan?"
Sıkıntılı bir nefes vererek kendini koltuğa attığında başını da geriye yaslayarak tersten yüzüme baktı. "Ben de tesadüfen öğrendim, çok bir şey bilmiyorum ama Mustafa korkudan konuşamıyormuş sanırım Neriman teyze hocaya götürmekten bahsediyordu."
"Oha," dedim şaşkınlığımı gizleyemeyerek. "Lise öğrencisi bir gençten ne isteyebilirler ki? Kimse bir şey demiyor diye şimdi de mahalleliye mi dadandı bu manyaklar?" Hissettiğim öfkeyle pizza hamurunu sıktığımda bozulan kısma bakıp hızla ellerimi geri çektim, yarım saattir düzgün şekil vermek için çabalıyordum heba edemezdim.
"Galiba öyle yapıyorlar," dedi Sude. Ardından aklına bir şey gelmiş gibi hızla uzandığı koltuktan doğruldu ve beni tam görebileceği şekilde kollarını koltuk başlığına yaslayarak yüzüme baktı. Bakışları çok önemli bir şey söyleyecekmiş gibiydi, bu yüzden hazırladığım pizza harcını dökmeden masaya geri bıraktım ve konuşmasını bekledim.
"Şimdi beni iyi dinle çok önemli bir tespit yaptım tamam mı," Derin bir nefes verdi. "Birkaç gündür fark ediyorum da neden sadece gece olduğunda arabalarla mahallenin etrafını kapatıyorlar sence? Sanki içeri ya da dışarı çıkmamızı engelliyor gibiler, özellikle yolları kapattıklarını gördük birileri gözetlerken birileri de çıkışları kapatıyor gibi değil mi sence de?"
