W pułapce Potwora & W sidłach Potwora [PREMIERA 22.05]

Prolog

W całej północnej części stanu Pensylwania od tygodnia zapowiadane były ostrzeżenia o silnych burzach. Naukowcy ścigający od lat jedną z najbardziej niszczycielskich sił na ziemi, stworzyli właśnie specjalną aplikację, monitorującą zasięg wszelakich orkanów i cyklonów. Aleja Tornad, wzbogacona o sieć wbudowanych na terenie stanu radarów, ma ułatwiać zlokalizowanie powstałego cyklonu w promieniu nawet dwustu kilometrów. Gubernator zarządził natychmiastowe wprowadzenie stanu wyjątkowego i nakazał wszystkim mieszkańcom zachować właściwe do obecnej sytuacji zasady bezpieczeństwa. Do wielu większych i mniejszych miast masowo zaczęli przyjeżdżać pasjonujący się tym tematem łowcy tornad oraz żądni sensacji dziennikarze, zajmujący się opisywaniem klęsk żywiołowych. W środkach masowego przekazu na każdym kroku zaczęły pojawiać się komunikaty o konieczności uruchamiania specjalnych schronów dla mieszkańców. Meteorologowie alarmują także o potrzebie wprowadzania specjalistycznego systemu wczesnemu ostrzegania. Coraz liczniejsza grupa mieszkańców zaczęła deklarować, iż na czas sztormu postanowili wyjechać do graniczącej od północy kanadyjskiej prowincji Ontario. Inni zdecydowali się na chwilowy wyjazd do Ohio, Deleware oraz Maryland. Zaleca się, by każdy obywatel zachował szczególne środki ostrożności.

W Filadelfii od ponad godziny panowała silna burza, niestanowiąca jednak tak wielkiego zagrożenia, jak występujące obecnie w innych częściach stanu wichury i niebezpieczne tornada. Mieszkańcy już z samego rana zostali poinformowani, iż to duże miasto o tak licznej gęstości zaludnienia, będzie jednym z najbezpieczniejszych miejsc w całym regionie. Zaleca się jednak, by na czas trwania burzy pozostać w domu i bez ważnej przyczyny nie wychodzić na zewnątrz.

Nad niewielkim domem z białej cegły, na obrzeżach miasta, w otoczeniu pól i lasów, zgromadziły się właśnie wyjątkowo ciężkie i ciemne burzowe chmury. Dochodziła właśnie godzina druga w nocy, gdy porywisty wiatr w przeciągu kilkunastu minut zerwał linie telekomunikacyjne i spowodował już wiele szkód u miejscowych gospodarzy. Cały region otaczała teraz zewsząd pogrążona w mroku ciemność. W krótkim czasie od pierwszych grzmotów, nastąpiły problemy z dostawą prądu. Silny podmuch wiatru spowodował, iż jedno z najstarszych drzew w ułamku sekundy złamało się na pół, a jego gruba gałąź, uderzając z impetem w okno, rozbiła szklaną szybę na setki małych fragmentów. Stare, wysłużone drzwi, wprawiane w ruch przez wyjątkowo dokuczliwy przeciąg, skrzypiąc, zaczęły uderzać rytmicznie o drewnianą futrynę. Głośne uderzenia starego, zardzewiałego zawiasu słychać było na całym piętrze wiekowego budynku.

Nagle w całym w domu rozbrzmiał głośny krzyk, a po wszystkich jego pomieszczeniach rozniósł się dźwięk przerażającego, dziecięcego płaczu. Pięcioletnia Gabby obudziła się z sennego koszmaru i usiadła na skraju małego łóżeczka. Zlękniona podkuliła nóżki, głośno szlochając. Do pokoju w mgnieniu oka wbiegła zatroskana matka, która natychmiast usiadła obok córeczki i przytuliła ją mocno do piersi. Głaszcząc ją czule po włosach, kołysała ją w swych ramionach. Po chwili ucałowała z troską jej małą główkę i zaczęła nucić jej ulubioną kołysankę. Dziewczynka z każdym kolejnym dźwiękiem melodii, płynącej z ust ukochanej mamy, stopniowo się uspokajała. Oplotła delikatnie małymi, drżącymi rączkami jej szyję i przymknęła powieki.

– Kochanie, znów Ci się śnił ten koszmar? – spytała zatroskanym głosem kobieta.

Gabriella potaknęła główką ze strachem, cała się trzęsąc.

– Już dobrze skarbie. – odparła niezwykle kojącym głosem Linda – Jestem przy Tobie i zawsze będę. Potwory nie istnieją aniołku. One występują tylko w bajkach. Jak następnym razem spotkasz któregoś we śnie, to uśmiechnij się do niego i zobaczysz, że wszystko zniknie. – ucałowała czule córkę.

Dziewczynka ze łzami w oczach wskazała małym paluszkiem na dużą, drewnianą szafę, znajdującą się naprzeciwko jej łóżeczka.

– On jest tam.