Her bölümün başında sizi ne kadar sevdiğimi ve beni çok mutlu ettiğinizi yazacağım ve hiç bıkmayacağım.
Gerçekten müthişsiniz yorumlarını dmleriniz falan beni aşırı mutlu ediyor. İyi ki varsınız.
He bu arada şu Handan'ı öğreneceğiz yakında..
İyi okumalar <3
•••
Son 4 dakikam. Ve daha yolun yarısındaydım. Şu soktuğumun evi niye bu kadar uzaktaydı ki?!
Direksiyona her vuruşumda avucum kızarıyordu ama bu acı kalbimdeki acının yarısı kadar bile değildi
Telefonumu yan koltuktan aldım ve sayamadığım kadar çok aramama bir arama daha ekledim. "Alo?" dedi. Bu ses? Defne.
"Defne!"
"Korkut?" dedi. Sesi normal geliyordu. "Neden aradın?"
"Neredesin sen?" dedim sesimdeki korkuyu saklarken.
"İlayda'da. Bir şey mi oldu?"
"Hemen çık ordan Defne. Hemen. Bir saniye bile bekleme. O kıza da hiç bir şey söyleme."
"Anlam-"
"Defne!" diye bağırdım. Hiç istemesem bile bağırdım. "Çık oradan hemen!"
×
Defne Serenat
Başımın ağrısını dindirecekmiş gibi avuçlarımı şakaklarıma getirdim. "Hala mı ağrıyor?" dedi İlayda ağzına bir kare çikolata atarken. Cevap vermek yerine kafa sallamakla yetindim.
"Uyuya kaldın ya.." dedi bacak bacak üstüne atarak. "Ondan herhalde."
"Bilmiyorum. Telefonum nerede?"
"Şarja taktım sen uyurken. Mutfakta. İçerde getireyim."
"Ben alırım." dedim ayağa kalkarak. "Zaten yüzünü yıkayacağım."
İlayda kafasını sallayıp geri yaslanırken bende mutfağa gittim. Tezgahta şarjda olan telefonumu aldım. Buraya geleli iki saate yakın oluyodu ve ben daha ilk saatlerde uyuya kalmıştım. Oysa ki üç fincan kahve de içmiştim.
Telefonumu şarjdan çıkarıp kalçamı tezgaha yasladım. Korkut'tan mesaj yoktu. En son benim attıklarım duruyordu ve onlara da görüldü atmıştı.
Ekrana düşen arama ile telefonu açtım. "Alo?"
"Defne!" dedi telaşla.
"Korkut?" dedim sesinde ki tınıyı anlamak için "Neden aradın?" Mesajlarıma görüldü atmak yerine en azından bir emoji falan da gönderebilirdi şimdi ise arıyordu.
"Neredesin sen?" dedi garip bir ses tonuyla.
"İlayda'da. Bir şey mi oldu?"
"Hemen çık ordan Defne. Hemen. Bir saniye bile bekleme. O kıza da hiç bir şey söyleme."
"Anlam-"
"Defne!" diye bağırdı sözümü keserek. Bağırması kalbimi kırsa da yine konuşmama müsaade etmedi. "Çık oradan hemen!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lades
Teen FictionUnutmak için bir gece geçirdiğim adını bile bilmediğim adamı, bir hafta sonra boks maçında gördüm. Üstelik taktığı maskenin ardından o olup olmadığını da bilmiyordum. Şans mıydı bu yoksa şanssızlığım mı? Yoksa kader miydi? Belki kaderin cilvesi dedi...
