Her Sweet Redemption

16

CHAPTER SIXTEEN | ALIBI

Lauren

"WAIT HERE, Lauren. I will get my car." Iyon ang mga salitang binitawan ni Ritter matapos naming lumabas sa hotel bar. Parang walang nangyari kung umasta siya gaya noong una niya ako sinalba.

He's like my knight with no shining armour whenever I get bullied. But after the confession I got from him, I'm now bother with whatever will he say about the things has been said earlier. May bahagi sa isipan ko na ayokong maging gano'n lamang papel niya sa aking buhay.

Pero paano ko sisimulan siyang kausapin pagkatapos ng mga nangyari sa loob ng banyo? Alam ko na may dapat akong gawin pero ang tanong ay paano. Bahala na nga!

I followed Ritter and hold him in his hands. That move of mine stopped him from walking away, and he immediately faced me.

"Did you hear Serene's revelation about me?" tanong ko sa kanya.

"Hm, not all, but whatever it was, it doesn't matter to me."

Dahan-dahan ko binitawan ang kamay ni Ritter saka tumitig diretso sa kanyang mga mata. Hindi ako makapaniwala na bukod sa mga magulang ko, kay Summer at Dashiel, ay may kagaya niya tatanggap at babalewalain ang aking nakaraan. Hindi ko tuloy maiwasang maging emosyonal bigla dahil sa mga sinabi niya sa akin.

Is he for real?

"I was a completely different person before, Ritter, but not everyone I hurt moves on easily. Some were stuck in the past."

Yumuko ako saka mahinang humikbi. Hindi tama na ipakita ko kay Ritter ang bersyon ko na 'to pero wala akong nagawa. I couldn't help myself but to cry in front of the man whom I just met and who confessed his feelings for me a while ago. Ang pinaghawakan ko lamang sa aking isipan ay iyong hindi niya pagiging sigurado.

Kaya nakuntento ako sa pagiging magkaibigan naming dalawa. I somehow wished we're more than that. But since Ritter cleared his stance already, I did settled on that.

Not until he confessed.

"Whoever you are in the past, it doesn't matter to me, Lauren," aniya saka masuyo akong kinabig palapit sa kanya at niyakap.

It's comforting, and it made me miraculously stopped from crying. In his hug, I find hope and a second chance. That maybe, just maybe, we can be together despite my past. Despite everything, someone confessed his feelings and is not into my past at all.

Do I deserve this?

MONDAY came and it's hard to willingly move out of my bed. Parang ayaw ng katawan ko na pumasok kaso hindi pa 'man natunog ang alarm ko'y ginising na ako ni Mommy. Natuloy kahapon ang celebration namin dahil may trabaho na ako. Gano'n din naman noong tanggapin ko ang trabaho sa Elixir Café.

Sabi nga ni Daddy kahapon, magsisimula na akong umikot sa corporate world. Sandaling nalibang ako at hindi gaano inisip ang nangyari sa reunion ni Ritter. Pati na iyong sa confession niya. The dance I had with him was dreamy. Even the confession felt like I'm in a movie.

Parang ayoko pa... matapos ang lahat nang nangyari last Saturday. Ayoko pa na makita si Ritter.

Pero wala akong choice kaya babangon pa rin at uumpisahang humiling nasa maging maayos ang araw na 'to.

"Pwede ka isabay ng Dad mo today, Lauren. He has an appointment with a client near RJM Corp." Nilingon ko si Mommy nang matapos ko magtimpla ng kape.

"I can commute from here to there. Masyadong magara ang sasakyan ni Daddy at apeliyido mo po ang gamit ko sa office."

"What's wrong with my surname?" May halong pagtatampo sa tinig ni Daddy. Pinaliwanag ko na sa kanya ang tungkol doon kahapon pero hanggang ngayon iyon pa rin ang isyu niya.