Only you and music | Yarı Texting

5. Bölüm

Bugün biraz keyifsiz bir sabaha uyanmıştım. Kendimi iyi hissetmiyordum. Çünkü bugün ailemin ölüm yıldönümüydü. Onları trafik kazasında kaybetmem. Sadece ben ve kız kardeşim o trafik kazasından sağ çıkabilmiştik. Kız kardeşim yurtdışındaydı işi oradaydı ara sıra Türkiye'ye geliyordu.
Bugün Uraz'a hiç yazasım gelmiyordu kendimde o enerjiyi bulamıyordum bir türlü. Yatağımdan kalktım ve yatağımı topladıktan sonra lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım ve kendime bir kahvaltı hazırladım. Kahvaltımı yaparken telefonum titremişti. Uraz yazmıştı. Bildirime tıklayıp hemen Uraz'ın mesajına bakmaya başladım.

UrazzOfficial:Günaydın, nasılsın Eftelya bugün sen yazmayınca bişey mi oldu diye merak ettim de.

Eftelyw21:Günaydın idare eder, hayır bişey olmadı yani iyiyim sen nasılsın?

UrazzOfficial:Bende iyiyim bugün sanki biraz farklı yazıyorsun gibi geldi normalde mesajların hep pozitif olurdu. Bişey mi oldu?

Bu çocuk içimdeki duyguları nasıl biliyordu nasıl kötü olduğumu hissetmişti ki?

Eftelyw21:Hiç yani bişey yok gerçekten Uraz. Merak etmene gerek yok cidden bak.

UrazzOfficial:Emin misin?

Eftelyw21:Eminim.

UrazzOfficial:Peki,ama eğer bişey varsa da bana anlatabilirsin seni çok tanımasam da yardımcı olmaya çalışırım Eftelya.

Uraz'ın beni düşünmesi güzel bişeydi. Fakat beni tanımıyordu bile ben sadece adı Eftelya olan ve ona aşık olan bir kızdım. Beni görmüştü ama benim olduğumu bilmeyerek. Bu bile canımı yakıyordu.

Eftelyw21:Teşekkürler<3

Bu mesajı yazdıktan sonra kendimi kötü hissediyordum. Mesaj yerinden çıkmıştım. Gözlerim dolmuştu neredeyse ağlayacaktım. Gözlerimden bir damla yaş süzülmüştü hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım.
Ve telefon çalıyordu. Birisi arıyordu kimin aradığını görmeden açmıştım. Arayan Uraz idi. Ben kim olduğunu anlamamıştım "Alo" demiştim.

"Eftelya?"

Bu ses Uraz'ın sesiydi. Ben ise ekran başında hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

"Ne,ne oldu?"(Eftelya)

"İyimisin Eftelya sesin.. biraz iyi gelmiyor."

"Ben iyiyim."
Evet bu tamamen yalandı. Sürekli aklıma kaza anı geliyordu bu moralimi tamamıyla bozuyordu.

"Ama ağlıyorsun."

"Ben sadece bugün iyi günümde değilim Uraz. Benimde kötü olduğum zamanlar olabilir. Mesela bugün."

"Peki ne oldu anlatmak ister misin bana?"

Sesi okadar rahatlatıcı geliyordu ki sanki sesi beni sakinleştiriyordu. Ve Uraz benim sesimi ilk defa duyuyordu.

"Bugün.." yutkundum. "Ailemin yani anne ve babamın ölüm yıldönümü."

"Anne ve babanın mı? Onlar hayatta değiller mi peki bana anlatmak ister misin neler olduğunu?"

"Onları.. bi trafik kazasında kaybettim. Yani o arabada hepimiz vardık ama sadece ben ve kız kardeşim hayatta kalabildik.."

"Pekii tamam anladım, ama şuan üzülmemeye çalış tamam mı güçlü kalmalısın annen ve baban için. Onlar senin bu halde görmek istemezlerdi değilmi öyle düşün."

"Ama konu anne ve babam olunca öyle olmuyor işte Uraz. Ben bu konuda güçlü kalamıyorum olmuyor."

"Ama ailen seni bu halde görmek istemezdi kızının bu halde perişan olmasını istemezlerdi biliyorum bu ağır bişey ama lütfen güçlü kalmaya çalış olur mu söz ver bana."

Burnumu çektim. "Peki,tamam söz veriyorum.."

"İşte bak böyle Eftelya tamam mı sen herzaman güçlü kalmalısın ben inanıyorum sen güçlü bir kızsın seni her nekadar tanımasam da sana inanıyorum."

"Tamam.. Neyse benim kapatmam gerekiyor sonra konuşuruz Uraz."

"Bi yere mi gidiceksin?"

"Dans kursum var ona gidicektim."

"Anladım peki sonra görüşürüz üzülmemeye çalış tamam mı"

"Tamam görüşürüz Uraz."

"Görüşürüz."
Telefonu kapattım ve dans kursum için hazırlanmaya başladım. Hazırlandıktan sonra dans kursumun yolunu tuttum.
~
Bölüm sonuu beğendiyseniz oylamayı unutmayınn🍀🤍