-⚠️🔞
ទីបញ្ចប់ថេយ៉ុងក៏បានមកដល់តាមអាស្រ័យដ្ឋានដែលជុងហ្គុកបានប្រាប់។
ក្រោក! សំឡេងទ្វារបានរបើកដោយស្នាដៃជុងហ្គុក។ រំពេចនោះយើងក៏បានឃើញស្នាមញញឹមលើផ្ទៃមុខជុងហ្គុក។
<< មកគេងហ៎? >> ជុងហ្គុកញញឹមសួរនាំរាងតូច។
<< ក៏ដូចដែេឃើញ! >> ថេយ៉ុងខ្ចិលសុញសាញច្រើនក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុង។
<< យកកាតាបមកធ្វើអី? >>
<< ដាក់សៀវភៅយកមកធ្វើលំហាត់>>
<< យកទុកលើតុទៅយើងងូតទឹកមួយភ្លែត>>
<< អ្ហឹម>> ថេយ៉ុងងក់ក្បាលតិច ភ្នែកក៏រវល់មើលរបស់របបក្នុងបន្ទប់ជុងហ្គុក។
មួយសន្ទុះក្រោយមកជុងហ្គុកក៏បានសម្អាតកាយរួចរាល់។នាយខ្ពស់ស្រឡះដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកដោយមានត្រឹមកន្សែងបិទបាំងល្វែងខាងក្រោម។ តែគួរអោយស្តាយដែលថេយ៉ុងរវល់តែឈ្ងក់មុខដោះស្រាុលំហាត់ មិនបានចាប់អារម្មណ័វត្តមានជុងហ្គុក។ ជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់សម្លឹងមើលរាងតូចដែលកំពុងអង្គុយធ្វើលំហាត់។
<< អុ៎បលោក? >> ថេយ៉ុងភ្ញាក់ព្រឺតកាលដែលសុខៗមកដៃមួយគូរមកចាប់លើកខ្លួនអោយហើបចេញពីកៅអ៊ី។ ជុងហ្គុកទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយលើកៅអ៊ីដោយមានថេយ៉ុងអង្គុយពីលើភ្លៅ។ ថេយ៉ុងរលច្រងេងច្រងាងដើម្បីចេញពីរង្វង់ដៃជុងហ្គុកតែមើលទៅដូចជាមិនមែនជាការងាយស្រួលឡើយ ព្រោះកម្លាំងជុងហ្គុកខ្លាំងជាងខ្លួនឆ្ងាយណាស់។
<< ស្ងៀមទៅ! >> ជុងហ្គុកចាប់អោបក្រសោបចង្កេះរាងតូចជាប់មិនអោយរើរួច លើសពីនេះនាយថែមទាំងឈ្មុលច្រមុះទៅស្រង់ក្លិនចេញពីកញ្ចឹងកថេយ៉ុងទៀតផង។
<< លោកលែងសិនទៅ>> ថេយ៉ុងព្យាយាមរើបម្រាស់។
<< ស្ងៀមហើយធ្វើលំហាត់ទៅ>> មើលទៅនាយដូចជាមិនបន្ធូរបន្ថយអោយថេយ៉ុងអាចមានឱកាសរើរួចសោះ។
<< ហ្ហឹក>> ដោយអស់ជម្រើសថេយ៉ុងក៏បានត្រឹមតែពេបមាត់រើលែងរួចក៏ងាកមកធ្វើលំហាត់វិញ។ ថេយ៉ុងធ្វើលំហាត់ទាំងអារម្មណ៍មិននឹងនរ ហេងហាល ស្រើបស្រាលកាលដែលដៃកំហូចលូកចូលទៅស្ទាបអង្អែលក្នុងអាវ ថែមទាំងឆ្លៀតឈ្លីអាពីរគ្រាប់ក្នុងអាវដែលគេហួងហែងទៀត។
<< អ្ហាសសស ...ជុងហ្គុក** អ្ហឹមមមម >> ថេយ៉ុងងាកមកហាមឃាត់ បែបជាត្រូវជុងហ្គុកចាប់បឺតមាត់យ៉ាងកម្រោល។ ជុងហ្គុកស៊ូកអណ្តាតចូលទៅប៉ះពាល់ប្រលែងលេងនិងអណ្តាតថេយ៉ុង ដែលធ្វើអោយក្មេងតូចដែលគ្មានបទពិសោធន៍ ធ្លាក់ក្នុងអន្លង់តណ្ហាទោទន់តាមការបបួលរបស់នាយ។
<< អ្ហឹកកក >> ថេយ៍ដកដង្ហើមសឹងមិនស្មើគ្នាបន្ទាប់ពីមាត់មានសេរីភាពវិញ។ មុខនាយតូចវិញឡើងក្រហម បែកញើសស្រាក ក្នុងទ្រូងស្រាប់តែអរភើត រកថាមិនត្រូវ។
<< ថេយ៉ុង!! >> ជុងហ្គុកហៅឈ្មោះថេយ៉ុងដោយសំឡេងស្អកៗស្តាប់ទៅព្រឺព្រួច។ នាយលើកដៃទៅអង្អែលមុខរាងតូចថ្នមៗ រួចអោនទៅខាំញិចត្រចៀកថេយ៉ុង បង្អូសមកដល់កញ្ចឹងកសខ្ចី ខាំបឺតវាទាល់តែមានស្នាមក្រមៅ។
<< ហ្ហឹកឈឺ! >> ថេយ៉ុងរុញមុខជុងហ្គុកចេញ គេលើកដៃអង្អែលត្រង់កន្លែងជុងហ្គុកខាំនោះទាំងរកកលចង់យំ។
« ឈឺខ្លាំង? » ជុងហ្គុកទាញដៃថេយ៉ុងចេញ ហើយក៏មើលត្រង់ចំណុចដែលនាយខាំមុននេះ ឃើញថាវាចដញឈាមរឹមៗមកហើយ។ មិនបង្អន់យូរ ជុងហ្គុកក៏ស្រាប់តែអោនលិតឈាមនោះគ្មានខ្ពើមរអា។
« ជុងហ្គុក! » ថេយ៉ុងរុញជុងហ្គុកចេញ តែម្តងនេះនាយដូចជាជាប់ស្អិតបេះមិនចេញ រុញមិនរបើក។ ជុងហ្គុកបន្តលិតជញ្ជក់កថេយ៉ុង ឯដៃនាយវិញក៏រហ័ស ទាយកន្រ្តាក់ដល់ដាច់ឡេវអាវ ចំហរទ្រូងថេយ៉ុង។ អណ្តាតឥតឆ្អឹងកំពុងតែវាយលុក បន្តបន្ទាប់រហូតមកដល់ដលមទ្រូងរៀបស្មើរបស់ថេយ៉ុង។ ថេយ៉ុងអៀនផងខ្មាសផង ញ័រអស់មួយតួខ្លួន។
ជុងហ្គុកពិតជារហ័សរហួនណាស់ ម្រាមដៃវែងៗរបស់នាយកំពុងតែឈ្លីទៅមកៗលើចុងដោះថេយ៉ុង ឯមាត់វិញក៏កំពុងតែរវល់ជញ្ជក់ចុងដោះថេយ៉ុងម្ខាងទៀត។ ខួរក្បាលថេយ៉ុងចាប់ផ្តើមទទេរស្អាត ថែមទាំងព្រើកទ្រូងដាក់ជុងហ្គុកដោយមិនដឹងខ្លួនទៀតផង។ ជុងហ្គុកលើកថេយ៉ុងចេញពីកៅអ៊ីសម្តៅទៅពូកយ៉ាងរហ័ស។
ព្រូស! ជុងហ្គុកទម្លាក់រាងតូចទៅលើពូកហើយប្រញាប់ឡើងទ្រាបពីលើ។
<<លោក...ខ្ញុំ...ខ្ញុំខ្លាច>>
<< វានិងមិនអីទេ យើងនឹងថ្នមថេយ៍ ថេយ៍អោយអស់ពីចិត្ត កុំខ្លាចណា>> ជុងហ្គុកនិយាយដោយសំឡេងស្រទន់លួងលោមរាងតូច ព្រមទាំងវែកសក់ ដែលធ្លាក់បាំងភ្នែកថេយ៉ុងចេញ។
« ថេយ៍ព្រមធ្វើជារបស់យើងទៅណា? យើងច្បាស់លាស់ជាមួយថេយ៍ យើងចង់បានថេយ៍» ថេយ៉ុងមើលមុខជុងហ្គុក នាយតូចស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ជឿជាក់ទុកចិត្តប្រុសម្នាក់នេះដោយគ្រាន់តែពាក្យផ្ហែមល្ហែមរបស់នាយ។ ថេយ៉ុងថែមទាំងចង់អោយសម្ព័នភាពពួកគេទាំងពីរសុីជម្រៅជាងនេះទៀតផង។
ថេយ៉ុងស្រាប់តែងក់ក្បាល់បញ្ជាក់ថាគេយល់ព្រម។ជុងហ្គុកភោចស្នាមញញឹមឡើង ពេញចិត្តជាខ្លាំងនាយក៏អោនមកបង្គ្រប់បបូរមាត់រាងតូចម្តងទៀត។ ការថើបដោយរោលរាលដួសដងយកភាពផ្ហែមល្ហែមចេញពីមាត់រាងតូច ហើយវិវត្តន៍ទៅជាការថើបដ៏ក្តៅគគុក។
<< អ្ហឹម ! >> ជុងហ្គុក ចាប់ទាញអាវរាងតូចចេញបង្ហាញអោយឃើញនៅរាងកាយទម្រង់អក្សរវីទាក់ទាញខ្លាំងណាស់។
<< អ្ហឹម...ជុង...ជុងហ្គុក>> ថេយ៉ុងសស្រាកដៃទៅនិងសក់រលោងរាងក្រាស់ នាយតូចរមិចរមួលខ្លួនពើងទ្រង់ឡើងពេលអណ្តាតក្តៅគគុកមកណែបនិត្យលើចុងដោះរបស់ខ្លួន។
<< ហ្ហឹមមម >> ជុងហ្គុកលិតជញ្ជក់បង្អូសពីលើរហូតមកដល់ពោះរាប់ស្មើ នាយចាប់ទាញខោរាងតូចសម្រាតចេញអស់ បង្ហាញអោយឃើញរាងកាយដែលខ្លួនប្រាថ្នាចង់ប៉ះពាល់ នាយចាប់ញែកជើងរាងតូចចេញសម្លឹងមើលទៅច្រកនៃឋានសួគ៍* រាងតូចលើកដៃបិទបាំង ងាកមុខដោយភាពអៀនខ្មាស។
<< កុំខ្មាសអី >> នាយញញឹមចុងមាត់អោនទៅថើបមាត់រាងតូចម្តងទៀត ពេលរាងតូចភ្លេចខ្លួនក៏ស៊កម្រាមដៃកណ្តាលចូលទៅច្រករាងតូច*
<< អ្ហឹសហ្ហឹកៗ ឈឺ!>> ថេយ៉ុងផ្តាច់មាត់ចេញពីការថើប ស្រវាទាញដៃជុងហ្គុកចេញ។
<< ត្រឹមម្រាមដៃប៉ុណ្ណោះ!! អ្ហឹមតឹងណែនណាស់>> ជុងហ្គុកបានបន្ថែមម្រាមដៃមួយទៀត ឯដៃម្ខាងទៀតក៏ចាប់ដៃថេយ៉ុងជាប់ដើម្បីកុំអោយរារាំងការងាររបស់គេ។
<< អាយយយ**ជុងហ្គុក ហ្ហឹកក>> ជុងហ្គុកបន្តធ្វើចលនាដៃទៅមករហូតដល់មានទឹកសន្សើមសើមហូចេញមក។
<< មុននេះត្រឹមដៃមកសាករបស់ពិតម្តង!>> ជុងហ្គុកទាញកន្សែងចេញបង្ហាញអោយឃើញនៅភាពរឹងមាំដែរខឹង។ នាយចាប់សាប់របស់ខ្លួនដល់រឹងបែកសសែរវាម រួចក៏ចាប់លើកជើងរាងតូចមកដាក់លើភ្លៅនាយទាញរាងកាយរាងតូចមកផ្អឹមនិងខ្លួនយ៉ាងស្និត។ មិនចាំបបោសអង្អែលអោយសុីជម្រៅជាងនេះទៀតឡើយ ព្រោះពេលនេះនាយទ្រាំងលែងបានហើយ។
<< កុំអី>> ថេយ៉ុងគ្រវីក្បាលប្រកែក វាធំណាស់ គេបានឃើញច្បាស់ផ្ទាល់នឹងភ្នែក។ គេជឿថាវានឹងមិនចូលឡើយ វានឹងមិនចូលជាដាច់ខាត។
<< ហាមចិត្តខ្លួនឯងអោយបានសិនទៅ >> មិនត្រឹមមិនស្តាប់នាយថែមទាំងនិយាយឌឺអោយថេយ៉ុងហាមចិត្តខ្លួនឯងទៀតផង។ ឯណាពាក្យសម្តីមុននេះថានឹងថ្នមនោះ? មិនគួរណាជ្រៅខ្លួនសោះថេយ៉ុងអើយ។
<< អ្ហាស៎សស ហ្ហឹកៗឈឺណាស់ >> ថេយ៉ុងស្រែកចាចពេលរាងក្រាស់ស៊ូកបញ្ជូលនៅភាពរឹងមាំ។
<< អឹ្ហសរឹតណែនលើសពីការគិត>> វាពិតជាពិបាកក្នុងការបញ្ជូលចូលទៅខាងក្នុង ទើបនាយសម្ងំពាក់កណ្តាលសិននិងកម្រើកតិចៗដើម្បីអោយសាំនិងទំហំ*
<< ហ្ហឹកៗ>>
<< ជុប! កុំយំអីឈឺតែដំបូងទេ >> ជុងហ្គុកថើបផ្តិតយកទឹកភ្នែករាងតូច ក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើចលនាលឿនទៅៗ។
« ហុឺៗ បោកគេថាថ្នម » ថេយ៉ុងយំអណ្តឺតអណ្តក កើតទុក្ខមិនសុខចិត្ត តូចចិត្តដែលចាញ់បោកជុងហ្គុកទាល់តែបាន។
« បោកព្រោះស្រលាញ់ សុឺត*»
<<អ្ហឹស!អ្ហាសៗៗ ជុងហ្គុក** តិចៗ! >> ថេយ៉ុងថ្ងួចថ្ងូរអោបកជុងហ្គុកជាប់ ឯទឹកភ្នែកក៏រមៀលចុះបន្តបន្ទាប់។
<< អ្ហឹសៗថេយ៉ុង >>
<< ហ្ហឹកៗឈឺណាស់>>
<< អ្ហឹស អ្ហាសៗៗ ......>> សំឡេងយំថេយ៉ុងមិនអាចបញ្ឈប់ភ្លើងប្រាថ្នារបស់ជុងហ្គុកបានឡើយ។
ជុងហ្គុកបន្តបោលសម្រុករហូតដល់គោលដៅបញ្ចេញទឹកស្នេហ៍ចេញមក ប៉ុន្តែវាមិនចប់ត្រឹមមួយទឹកទេ។ សំឡេងប្រគុំតន្រ្តីមិនយល់ភាសាលាន់លឺពេញបន្ទប់។ ប្តូរពីមួយក្បាច់ទៅមួយក្បាច់រហូតដល់រាងតូចអស់កម្លាំងផ្តួលទៅលើទ្រូងរាងក្រាស់ ថ្ងូរខ្សាវៗទាំងខ្សោះអស់ពីខ្លួនទើបនាយព្រមបញ្ឈប់។
<< យើងស្រលាញ់ថេយ៍ណា >> ជុងហ្គុកអង្អែលខ្នងអ្នកដែលគេងលើទ្រូង នាយថើបសសៃរសក់ក្រអូបនោះថើរៗ។ ថេយ៉ុងបានលឺបានដឹងតែគ្មានកម្លាំងតបបានត្រឹមបិទភ្នែកគេងលើទ្រូងជុងហ្គុក។
To be continued
