AFTER LOVE

32.BÖLÜM

SAM

Hayatımda birçok kez çıkmaza girmiştim.Kiminde kayboldum, kiminde darmadağın oldum ama hepsinden çıkmak için yaptığım ya da yapacağım bir şey bulmuştum.O çıkmazdan bir şekilde çıkmıştım.

Peki ya şimdi?

Şimdi neden çıkamıyordum?

Haftalardır yüzüme bakmayan astım -sadece astım!-  ileride neşeler saçarak telefonla konuşurken ne yapmalıydım?
Aylardır görmediğim o gülüşü başka birilerine gösterirken karıncalanan bedenimi ve içime işleyen sıkıntıyı nasıl yok edebilirdim?
Burada her ne kadar önüme bakmaya çslışırsam çalışayım, kayan gözlerimi nasıl suçlayayım?

Kafamın içinde duyduğum sesleri nasıl susturayım?

Gerginlikten nefes nefese kalan bedenimi nasıl gevşeteyim?

Ya da yankılanan sesler-

"Sam!Sen beni dinliyor musun? " Khun Vegas'ın yükselen sesi ile tüm bu hengameden çıkıp ona döndüm.Uğultular bir anda susmuş ve beni kocaman bir boşlukta bırakmıştı.Khun Vegas'ın meraklı bakışları, benim şaşkın bakışlarım ve Jack'ın arasında dolanıp durdu."Anladığım kadarıyla dinlemiyordun."

"Ş-şey...B-ben "Söyleyecek bir şey  bulamadığımda Vegas'ın gözleri kısıldı ve bir süre bende bir şeyler arar gibi bakındı durdu.Sonra gözleri hala telefonda cilveleşen -sinirlerim yerinizde durun! Yoksa kafayı yiyeceğim-  Jack'e döndü ve sırıtmaya başladı. Bu, yavaş yavaş alışmaya başladığım bir durumdu.
Vegas, iş ve bizim disiplinsizliğimiz konusunda oldukça katı ve sinirli biriyken şimdi evrildiği kişilik beni her gün hayrete düşürüyordu.Bu konuda Pete'e oldukça saygı duyuyordum.
Vegas'ın tüm benliğini yumuşatmayı başarmıştı. Kocaman karnı,neredeyse 8 aylık bebeğiyle ve gülüşü Vegas'ın içini eritiyordu.

Aşk...Böyle bir şeydi sanırım.
İnsanın yüzünde güller açıyordu.Benim aksime!

"Kahkahalar atıp kiminle konusuyor Sam ?Yüzünde güller açıyor resmen  "Vegas,ellerini beline atıp bana döndü.Hala sırıtmamak için kendini zor tutuyordu.Ben ise Jack'in yüzünde açan gülleri ellerimle yolup paramparça etmek istiyordum.

Kimin gülleriydi onlar,kimin?

Siktir!

"E-emin değilim" dedim dudağımı kemirirken.O kişiyi bulursam!Yapacaklarım konusunda beni suçlayamazsınız ve yapabileceklerimi tahmin bile edemezsiniz.

"Ah hadi ama bebeğim"Jack neredeyse tüm avluda yankılanan sesi ile cıvıldadığında seğiren tek gözüm ve titreyen ellerim havanın sıcağına rağmen buz tutmuştu.

"Bebeğim mi ?" Vegas, gözleri şaşkınlıkla açılıp bana döndüğünde sorarcasına baktı.Bir cevap veremedim.Tepki bile veremedim.

Cevabı bilmiyordum ki! Bebeğim mi?

Bebeğim...

Bebeğim...

Siktir !!!!

"Anladım." Vegas, ciddiyetle bana döndü ve elinin tekini omzuma attı.Bugün İlk kez kafamdan tamamen çıkıp ona dönebilmiştim. "Bugün aklın yerinde olmadığına göre, evde kal. Ben Pat ve Jen'ı alır öyle giderim işe.O arada da kafanı kurcalayan şeyleri toparla derim"
Vegas, son kez omzumu sıktı ve tam gidecekken aklına bir şey gelmiş olmalı ki durdu.

"Sam.Biz dostuz değil mi?"Eli omzuma tekrar gidip sıktığında başımı salladım.Vegas, hayatımda edindiğim tek dosttu.Dost kavramına yabancıydım ve bunu, yeni yeni öğreniyordum.  "Tabiki de öyleyiz."