pain of conscience || Sirius Black

dorcas meadowes

Merhaba, böldüğüm için özür dilerim. Ancak bu hikâyeden çok umutluyum, yardımcı olup bir voteu eksik etmezseniz sevinirim..
Sınııır 20 vote!

Sen, bendeki bütün acılara ev sahipliği yapmak istedin.

✧

Orman yanıp kül oldu.

Acılarıyla, hüzünleriyle, sevinçleriyle, umutlarıyla, kederle ve daha nicesiyle.

Agnes Rowle bir Anka Kuşu'ydu. Orman yandı ve kül oldu ama küllerinden yeniden doğdu. Okyanus'un göz yaşları tekrar yeşerttiğindeyse ortalığı her yer yemyeşildi artık.

Her gözünü kapattığında bir daha uyanabilir mi bunu bilemiyordu. Sonu olacaktı, en olmadık yerde ve en olmadık şekilde. Belki bir dahaki sefere, belki bundan sonraki yıl, belki elli yıl ardından.

On iki yaşında ilk defa öldüğü günden sonra annesine bir söz verdi. Bir daha asla, hiçbir zaman kendine zarar verdirecek en ufak bir şey yapmaması gerektiğini hakkında onlarca konuşma döndü aralarında.

Ama kız, ona bahşedilen bu gücün altında mahcup kalmamak için bütün dünyanın acılarını almak istiyordu. İyisiyle ve kötüsüyle.

Annesinin sözünü defalarca çiğnedi, defalarca karşılaştı o günden sonra ölümle. Ama hiç bitmedi kız, her zaman daha çok olup çıktı insanların karşısına.

Dışarıdan gelen bağırışlarla Regulus ve Sirius'un kavgaya tutuştuğunu duyunca daha uyanmasından saniyeler geçmesine rağmen ayaklandı. Yavaşça kapı arasından bir süre dinledi onları.

Hiç bir şey anlamadı ya da hiçbir şey anlamak istemedi. Unutacaktı her şeyi, bundan öncekiler kül olmuştu. Bundan sonrası vardı artık. Hep böyleydi kız, sineye çekebildiği şeyleri olabildiğince bastırdı.

Dışarı çıktığında fazla ayakta duramadı. Bunu fark eden iki çocuk da durumun şokundan çıkıp kızın iki yanına geçtiler hemen. Onu yatağına yatırıp yalnız bıraktılar. Daha doğrusu Sirius Black, Madam Pomfrey'in ısrarı üzerine gitmek zorunda kaldı.

Ama Agnes onun geri geleceğini biliyordu. Ve nedense artık hep geleceğini de biliyordu çocuğun.

Regulus ise öğlen taburcu olmuş, Agnes'in isteği üzerine derslerine gitmesi için resmen zorlanmıştı. Karşı çıkmadı, zira o da bu kadar ağır bir gün yaşamayı beklemiyordu.

Şimdi ise gecenin geç saatlerinde Agnes yavaş yavaş iyileşen vücudunun toparlanması için çoğu zamanki gibi revirdeydi. Gözlerini yataklarda gezdiriyor, kendine bir uğraş arıyordu. Uzun zaman ardından aklına gelen şey onun pekâlâ meşgul olmasını sağladı.

Karanlık işaret hakkında bir çözüm bulmalıydı.

Tam bu sırada, boş kafasıyla derin düşüncelere dalmaya başlamışken revir kapısı açıldı. Agnes kafasını kapıya çevirdiğinde gördüğü suratlarla duraksadı.

Remus Lupin, ürkekçe içeriye bakıyor ve girmek için onay bekliyordu. Çocuğun gözüne öylece takılınca kalınca kız hızlıca doğrulup ayaklandı.

Üstüne giydiği geceliği bir çırpıda düzelterek derin bir nefes aldı. Uzandığı yerin perdesini çekti çünkü muhtemelen etraf biraz kana bulanmış olabilirdi. Kesilmiş koluna kısa bir bakış atıp dudaklarını dişledi kısa bir an.

Umarım bu fark edilmezdi.

Zira sadece bir kontrol için açılan bu büyük kesik oldukça dikkat çekiyordu.

İlerideki boş yatağın üstüne oturup çocuğun gelmesi için kafasını salladı bunları düşünürken. Remus yavaşça kıza yaklaşırken agnes sessizce bekledi bir süre. Gerçekten Remus ile konuşmak ona iyi gelebilirdi.