တစ်နေ့နေ့တော့ ချစ်၍လာလိမ့်မည်

တေန႔ေန႔ေတာ့ ခ်စ္၍လာလိမ့္မည္(Part-1)zawgyi

~အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္ရွိလား။
ကိုယ္ေပးတိုင္းေရာ ျပန္ရတတ္လား။
ငါတီခ်ယ့္ကို ေပးေနမိတဲ့ ၅၂၈ မဟုတ္တဲ့ အခ်စ္ေတြက အခ်စ္စစ္လို႔ေခၚထိုက္လား။~

*ဒီစာေလးကို ေရးမိတိုင္း အေတြးေတြက လြန္ခဲ့တဲ့၁၀ႏွစ္စီကို ျပန္ျပန္ေခၚသြားတယ္...နာက်င္စရာ အမွတ္တရေတြျပည့္ေနတဲ့ အတိတ္ကိုေပါ့။*
_________

သခ္်ာအိမ္စာေပးလိုက္သည္ကို ေမ့ေနသျဖင့္ ဧကတစ္ေယာက္ အသည္းအသန္ကုန္းေရးေနသည္။

'ဧကလြန္းစစ္ေမာင္...ဧကလြန္းစစ္ေမာင္...'

'ဧက ဧက မင္းကိုဆရာမေခၚေနတယ္'

'ဗ်...ဗ်ာ'

'ငါေခၚတာေတာင္ မၾကားရေအာင္ နင္ဘာေတြေရးေနတာလည္း'

'ဘာ...ဘာမွမေရးပါဘူး'

'နင္ကုန္းေရးေနတာေလ စာသင္တာ အေႏွာက္အယွက္အရမ္းျဖစ္တယ္ သြား အခန္းျပင္ထြက္ ဒူးေထာက္ လက္ေျမာက္ထား'

ဧကလည္း အခန္းျပင္ထြက္လာကာ ဒူးေထာက္လက္ေျမႇာက္ေနလိုက္သည္။

ထိုအခ်ိန္ ဧကေရွ႕သို႔ Bioဆရာမႏွင့္အတူ ဆရာမတစ္ေယာက္လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။

ထိုဆရာမမွာ အလြန္ပင္လွသည္။ လႈိင္းထေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေလးေတြ။ အညိဳေရာင္မ်က္ဝန္းေလးေတြ။ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြ။ ညာဘက္ပါးေပၚက မထင္မရွားပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြ။ ေမးေစ့နားက မွည့္ေလးေတြ။ အို အားလုံးပါဘဲ။ ‌ေျခတစ္လွမ္း ကုေဋတစ္သန္းဆိုသည္မွာ ထိုဆရာမရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ပုံေလးကို တင္စားထားသလား မွတ္ရသည္။

'ဧက အျပစ္ေပးခံရျပန္ၿပီလား'

'ဟီး ဟုတ္ဆရာမ'

'နင္လည္း မိန္းကေလးျဖစ္ေနလို႔သာဘဲ'

ဟုဆိုကာ အတန္းထဲဝင္သြားသည္။ အတန္းထဲက Cheဆရာမက ထြက္လာၿပီး

'ဝင္ေတာ့ ေနာက္ခါၾက ဒီ့ထက္ပိုဆိုးမယ္မွတ္'

'ဟုတ္'

ဟုဆိုကာ ဧက အတန္းထဲဝင္လာသည္။

'အားလုံး နားေထာင္ၾက ဒါက မင္းတို႔ရဲ႕ English ဆရာမအသစ္ နာမည္က ေဒၚအိေ႐ႊစင္သန႔္ ဟုတ္ၿပီလား။ ဆရာမစကားကို နား‌ေထာင္ မဆိုးနဲ႔ ၾကားလား အထူးသျဖင့္ ဧက နင္က်ပ္က်ပ္သတိထားေနာ္'