" ကျွန်တော် Hyung ကိုချစ်တယ် "
" ငါတော့မင်းကိုမချစ်ဘူး "
သူအကြိမ်ကြိမ်စဉ်းစားပြီး ပြောဖို့ရာတွန့်ဆုတ်နေခဲ့တဲ့ စကားကို Hyung က စဉ်းစားချိန်တောင်မရှိဘဲ ချက်ချင်းငြင်းဆိုလိုက်တယ်၊
" Hyung "
" အထင်မမှားနဲ့ ငါမင်းကို မချစ်ဘူး Jongwoo "
ဒီစကားကိုကြားလိုက်တဲ့အချိန်ကစလို့သူကမ္ဘာ ပြိုပါပြီ၊ သူကပဲတစ်ဖက်သတ် အထင်မှားနေခဲ့တာလား၊ Hyung ကသူ့အပေါ်မှာ ဘာခံစားချက်မှမရှိဘူးလား၊ ညာနေတာ Hyung သူ့ကိုညာနေတာ ဖြစ်မှာပါ၊
" Hyung ညာနေတာ "
" ငါကဘာလို့ညာရမှာလဲ "
" ဒါဆိုဘာလို့ ကျွန်တော့်ကိုအလုပ်ပေးလဲ၊ ကျွန်တော့်ကို Hyung အနားမှာကောင်းကောင်းထားပြီး ဆက်ဆံပေးလဲ အဲ့တာတွေက ဘာလို့လဲ "
" Sorry မင်းထင်ချင်သလိုထင် "
" Hyung "
" စာရင်းတွေစစ်ပြီးပြီမဟုတ်လားငါလက်မှတ် ထိုးမလို့ ဒီကိုလာပေး "
" Hyung "
Hyung ကတော့ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း တည်ငြိမ်နေလိုက်တာ၊ သူကတော့ဒီအခြေအနေကိုရောက်ဖို့အတွက်ဘယ်လောက်တောင် အားယူခဲ့ရလဲ၊ သူဘယ်လောက်တောင် ကြိုးစားခဲ့ရလဲ Hyung မသိဘူး၊ Hyung ကတော့အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာ သူ့ကိုငြင်းရက်လိုက်တာ၊
" Jongwoo "
သူဒီမှာဆက်မနေနိုင်တော့ပါ၊ သူခံနိင်ရည်မရှိတော့ ဘယ်လိုမှ Hyung မျက်နှာကိုဆက်ကြည့်နိုင်မယ်မထင်ဘူး၊
" မင်းတစ်ယောက်တည်းပဲ ခံစားရတာလား "
ထွက်သွားသော သူ့နည်းတူ အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့သောသူသည်လည်း အလုပ်ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ပါ၊ သူ့အားအင်တွေ အကုန်လုံး ကုန်ခမ်းသွားပြီမို့ပါ ကြိုတင်ခန့်မှန်းထားပြီးသားကိစ္စဖြစ်ပေမယ့် တကယ်တမ်းရင်ဆိုင်လိုက်ရတော့ ခက်ခဲလိုက်တာ၊
" နေပါဦး ငါကတကယ်ကြီးအငြင်းခံလိုက်ရတာလား "
Jongwoo တစ်ယောက်ထွက်လာပြီးမှ သူ့ဘာသာပြန်စဉ်းစားနေမိသည်၊ တကယ်ကြီးHyungက သူ့ကို ငြင်းလိုက်တာပေါ့၊ မတတ်နိုင်ဘူး ငြင်းတော့လည်း ခံလိုက်ပေါ့ဆိုပြီး ပြောထားတဲ့သူငယ်ချင်းဆီသွားဖို့ပြင်လိုက်တော့သည်၊
YOU ARE READING
TOXIC
Fanfiction" တစ်ချိန်ကျကိုကို့ကို ကျွန်တော်က စောင့်ရှောက်ပေးပါ့မယ် " " မင်းအဲ့လိုငါ့အပေါ်ကိုလိုက်ကောင်းပေးမနေစမ်းပါနဲ့၊ မင်းကိုမြင်နေရလေ ငါရင်နာရလေပဲ မင်းကအချစ်ခံရလေငါက သိမ်ငယ်ရလေပဲ ဘာလို့ငါ့ကိုကျ မလိုချင်ရတာလဲ မချစ်ရတာလဲ "
