Nurcan: nakalay makalay puf
Nurcan: mesajın yok olması gerekiyordu..
İmam amca: HSPHSLNDŞNXLNC Allah güldürsün seni.
Nurcan: amin ay amin de ağlatıcak gibi..
İmam amca: tövbe..
Nurcan: hocam siz gelmeyin bize benim kız kardeşimin hastalığı var bulaşıcı.
Nurcan: abimde ateist hoca görünce sularına tükürüyor.
Nurcan: benim de yüzüm çirkin.
Nurcan: gören evden kaçıyor.
Nurcan: annem ise misafirlere çikolatalı domates patlıcan biber dolması yapıyor.
Nurcan: babam kızınca misafirlerin kafasında kumanda kırıyor.
İmam amca: ikna ettin beni:)
Nurcan: Allah'ım çok şükür! Gelmeyin valla hocam
İmam amca: merak ettim bu deli aileyi gelmesem olmaz.
Nurcan: nE!
Nurcan: hocam gelseniz yemin ederim camdan atlayıp kaçarım Vallahide billahide tillahide!
İmam amca: peki hemen gelmem gerekiyormuş
Nurcan: dediklerimi nerenizden algılıyorsunuz hojam?
İmam amca: beynimle.
Nurcan: tamam ağzımı açmayayım ayıp olucak!
••••••••• 2 gün sonra •••••••••
Nurcan: hocam babam vazgeçmiş.
İmam amca: Allah Allah neden?
Nurcan: fake hocaymışsınız siz.
İmam amca: LHSSFPJFJDD...|
İmam amca: öyle miymiş?
Nurcan: öyleymiş hocam kalbim kırıldı benim. Gidin görmek istemiyorum sizi..
İmam amca: tamam zaten işim vardı.
Telefonu kapatarak, ayağa kalktım. En azından ben olduğumu anlamayacaktı. Gülümseyip odamdan çıkıcaktım ki, zil çalınca duraksadım. Adım sesleri ile annemin kapıya gittiğini anlamıştım. Hoca bu gün akşama kadar misafirimizdi ve benim anonim olduğumu anlamaması için.. 'normal' davranmam gerekicekti.
Beyaz eteğimi yeşil giysimi ve beyaz baş örtümü bağlayıp odadan çıktığımda, hoca bana baktı gözünü kısarak. Annem terlik getirmeye gitmişti kesin. Gözümü kapatıp iç çektim ve gözümü açıp kocaman gülümsedim. "Hoşgeldiniz hocam" deyip yerimden kımıldamak adına bi adım attım. "Nursimaaaa!" kız kardeşimin bağırması ile kaşlarım çatıldı.
Gel beni boğ diyordu bende yapıcaktım. "Efendim canım kardeşim" eh imam var yanımda edep ahlak haya yani.. "Lan biri mi geldi ilk kez canım kardeşim dedin" ağzını yırtıcam bu kızın! Dudağımı ısırıp imama döndüğümde, başını aşağı eğmiş eliyle ağzını bağlayıp gülüyordu.
Vera odadan çıkıp tam imamın karşısında durduğunda hayretle bana baktı "abla bu kim?" annem terliği imamın önüne bırakırken Veraya döndü. "İmam" Vera eliyle ağzunu bağlayıp imama baktı ardından kulağıma fısıldadı. "Abla imamın içine cin mi kaçmış bu neden genç?" ayağımla ayağının üstüne basıp salona geçtim.
Koltuğa oturup bakışlarımı etrafta gezdirdim sanki: ev bizim evimiz değilmiş gibi. "Hocam nasıl buldunuz mahalleliyi?" babamın sorusu ile merakla hocaya baktım. Annem elindeki çay tepsisi ile içeri girerken, ardından Verada girdi.
"Çok samimi deli dolu insanlar.. Özellikle bana bi çocuk yazıyor iyi bi çocuk anonim olarak yazıyordu düşünsenize" dediği ile ağzıma aldığım suyu yutacakken şaşırıp ağzımdan püskürtmek isteğimi bastığımda, su burnumdan gelmişti. Ciddi anlamda..
Herkesin gözü beni bulurken peçete alıp burnuma tuttum. "Burnum kanadı galiba" diyerek odama gittim koşar adımlar ile. Evet kanımın rengi yoktu (!) odama gitip kapıyı kapattığımda, derin bi iç çektim.
"Rezil olduk iyi mi?"
••••••
Birkaç dakika sonra annem ekmek almak için benim elime para tutuşturup evden çıkarmıştı. Oflayarak merdivenleri indim, o sırada yolun tam ortasında 4 yaşında bi çocuğu, üstüne son sürat ile sürüp kornaya basan arabaya bakarken gördüm. "Kaç!" diye bağırıyordu herkes ona. Ama hiçkimsede yardım etmek istemiyordu. Titreyen ayaklarımı boşverip kendimi toparladım ve koşarak çocuğu kucağıma alıp ileri attım kendimizi.
Gördüğüm ışık ile başım bir şeye çarpmıştı. Yavaşça gözümü açtım. Yere çarpmıştı başım ve herkes etrafıma toplanmıştı. Küfürler savurarak arabadan indi sürücü. Elim ayağım titriyor du resmen. Sonuçta insanın hayatta kaç kere başına böyle bir şey gelmişti ki?
"Çocuğu anladım sen ne diye kendini atıyorsun arabanın altına *mına koyim" adam sinirle yanıma gelirken sarhoş olduğu her halinden belliydi. Tam o an Zübeyir kolumdan tutup beni çekti.
Annem, hoca, babam, Vera hepsi aşağıya inmişti telaşla. "Nursima, Nursima! Bana bak" Zübeyire baktım tüm bedenim zangır zangır titriyordu. "Ölü.. Ölücektik...." ayağımın altındaki yeri hissetmiyorum resmen şu an. Hoca bana hayretle bakıyordu.
Bi kolumun altına, babam diğerine Vera girdi apartmana doğru giderken Zübeyir de markete gidiyordu.
Eve çıktığımızda oturmuş ellerime bakıyordum. Bir süre sonra Zübeyirde gelmişti. Zübeyir kim dediğinizi duyuyor gibi oldum- benim halamın üvey oğlu. Kuzenim yani. Benden 2 yaş büyüktü. Benim mi kaç yaşım var? 20 yaşım var.
Zübeyir hocaya, hoca bana, ben babama babam anneme annemde Veraya bakıyordu. Neden bilmiyorum.. Doğrusu bende hocaya bakıyordum, sonra Zübeyire bakmıştım öldürücü bakışlarına hapis olunca anneme babama baktım.
"Hocam saat geç olucak siz gitseniz mi?" dedi Zübeyir ukalalık ederek. Bende onu cimcikleyerek, kulağına fısıldadım. "Çok istiyorsan sen git!"
"Rüyanda görürsün okadar istiyorsan kendin git" dedi oda bana. Oha oha ohaaa kendi evimden kovuluyorum.. "Hocam bizim mahallenin erkekleri anonim gibi yazmaz yani.. Hepsinide tanıyorsunuz kimse kesin dolandırıcı" hoca başıya onaylayarak telefonunu aldı.
Telefonda bir şeylere basıp kulağına götürdü. Benim telefonum çalınca aldım elime ve aileme bakıp gülümsedim. "Bir dakika" diyerek telefonu açtım.
Hoca kulağındaki telefonu indirip eline baktı.. Yani telefona. Kaşı çatılıp bana baktığında beynime kan fışkırdı demin imam amca arıyor yazmıştı.. Ve ben cevap mı vermiştim!?
🙈🙊🙉
Eyvaaah yandık arkadaşlar
Nursima bi çuval inciri berbat etti...
