Baran hoca: görüldü mü?
Bu kişiye artık mesaj atamazsınız
Baran hoca: üstelik engel..
Bu kişiye artık mesaj atamazsınız
Baran hoca: nasıl tanıyamadım ki seni..
Bu kişiye artık mesaj atamazsınız
3 sene önce:
Babamın çalıştığı yeni okula giderken dikiz aynasından babama baktım. "Okul nasılmış" babam tebessüm ederek öğrencilerin derslerini yokluyordu. "İyi oğlum hatta çok samimi küçük bi hanım kız var öğretmenler çok seviyor dersleride iyi ben kızcağıza papatya verdim meğer alerjisi varmış o kendisi özür diledi benden zavallı kız"
Başımla onayladım. "böyle öğrencilerin olması güzel" okula vardığımızda arabadan inerek kapıyı kapattım. "Okulumu özledim desem yalan olmaz.. Bu basketbol sahalarında ne çok oyardım" iç çekerek eski okuluma baktım. "Acaba öğretmen mi olsam bende"
Babam gülüp, başını iki yana sallayarak okula girdi. Gittiği sınıf katına bende çıkarken arkamdan duyduğum ayak sesleri ile arkama baktım. Herhalde 18li yaşları olan genç bi kız yanımdan geçerken hafif eğilip baş selamı verdi. Beyaz gözlüğü gri renkte gözleri vardı.
Gri göz rengi nadir değilmiydi ulan? Tebessüm ederek elim cebimde merdivenleri çıkmaya devam ettim. Karşımdaki kız duraksayıp bana baktı. "Yeni öğretmen misiniz?"
"Hayır"
"Kantinci abiyimi kovdu müdür acaba"
"Yok"
"Temizlikçi"
"Ne alaka"
"E o zaman okulumda ne işiniz var abicim!" dedi celallenerek. Babam kızın omzuna elini koyunca, kız ona baktı. "Hiiih! Ali hocam! Özür dilerim ya yemin ederim bu trafikler yüzünden geç kaldım yoksa ben hiç uyuyup kalır mıyım" dedi ardından pot kırmış gibi gözünü kocaman açıp eliyle ağzını bağladı.
"Sakin ol Nursima bak bu benim oğlan" Nursima.. İsmi cidden çok uygundu Nur gibi simasi vardı. Kız bana baktı gözünü kısarak. "Hii! Ben şey.. Özür dilerim!" dedi başını aşağıya eğerek. Babama kınayıcı bakışlar atıp elimi cebimden çıkarıp boynumu kaşıdım hafif. "Sorun yok sende haklısın okulumda böyle büyük çalışmayan garip birisini görsem bende kızardım"
Babam ve küçük kız içeri girince, bende bahçeye çıktım. 12ci sınıflar bahçede basketbol oynuyordu. Yanlarına yaklaştığımda top rotadan fırlayıp ayağımın dibine düştü. Eğilip yerden alarak topu çemberin içine attım. "Woow hey abi! Gelip bizimle oynasana!" gülümseyerek, yanlarına gidip onlara eşlik ettim.
Bir iki tur oynadıktan sonra verdikleri havlulardan biri ile terimi siliyorken, aralarından biri bağırdı. "Nursima benide çiz" baktığı tarafa baktığımda, dirseğini camın köşesine yaslamış bi elinde kalem diğerinde minik resim defteri olan deminki kızı gördüm. Zübeyir isimli çocuğa dil çıkarıp çizmeye devam etti.
"Bizide çiz! Olm senin bu kuzenin ne marifetli" dedi turuncu kıvırcıksaçları olan çocuk. Zübeyir ise göğüsünü kabartıp "öyledir kendisi.. Tek Nursima değil Verada öyle!" Vera ismi neden tanıdık gelmişti bana?
"Vera kim?" dedim mrak dolu gözlerle. Zübeyir kızın instagram hesabını açarak bana uzattığında rastgele bi fotoğrafına girdim.
Bi dakika.. Cebinden telefonu çıkarıp galeriden Süleymanın çizdiği kız ile Verayı karşılaştırdım. Resimin altında Vera Yeşil yazıyordu. Kızında instagram hesabında Vera Yeşil yazıyordu.
Bu salak çocuk aşık mı olmuştu lan! Zaten gidip gelip ikide bir Vera şöyle geldi, Vera şöyle gitti diyordu anneme. Telefonu geri çocuğa uzattım. "Zübeyirr yakala" deyip çips poşetini camdan fırlattı kız. "Lan Allah senin.. Salak mısın kızım" ardından bide kola fırlattı üstüne bi defter fırlatınca, Zübeyirin kafasına gelmişti.
Yanımdaki demiri, kahkaha atmamak için sıkı sıkı tutuyordum. Kızın bakışı bana kayınca, işaret parmağını dudağına götürüp "nolur babanıza söylemeyin" diyerek camı kapatıp sınıfa girdi. Olduğum yerde kahkaha atarak yere çömelmiştim.
"Olm iki kardeş ikiside manyak" diye söylendi Zübeyir. "Ben gideyim çocuklar hadi Allah'a emanet olun" deyip anca kendimi toparlayarak okulun çıkışına yöneldim. O sırada zil çalınca 11 sınıflardaki çocuklar dışarı çıkmıştı.
Nursima yanıma gelerek elindeki kalem ve defterle bana sorular sormaya başladı. "Adınız soy adınız boyunuz yaşınızı söyler misiniz?" hayretle bu deli kıza bakıp tebessüm ettim. Acaba Baran mı yoksa Muhammed mi deseydim? "Muhammed soylu 1.80 25 yaş"
"Muhammed.. Soylu.. 180 mi! Bende sadece beş santim büyüksünüz bakın size hayat tavsiyem bekar kalmak istemiyorsanız boyunuzu azacık uzatıp sporla meşgul olun! Şimdiki kızlar saf kalplilere bakmiolar boya kılıfa bakıyolar maalesef.. İşte öyle neyse 25 mi demiştiniz heh çalıştığınız bi yer var mı?"
Tek nefeste söyledikleri ile bu enerjik dolu kıza inanamayan bakışlar attım. "Tavsiye için teşekkür ederim çalışmıyorum ama belki hoca filan olurum" süper anlamında baş parmağını kaldırıp tebessüm etti. Ardından söylediklerimi not alarak iki üç tane kızın yanına gitti. Yanıma bi öğretmen yaklaşınca bıkkınca ofladım.
Çıkamayacakmıyım yahu ben burdan! "Selam Muhammed bey siz Ali hocanın oğlu olmalısınız ben Cemile biraz genç olsamda öğretmenlerim bu çocukların" ilgilenmiyorum bakışları atarak tek kaşımı kaldırdım. "Nursima sizi rahatsız ettiyse özür dilerim"
"Hanfendi beni burda tek rahatsız eden sizsiniz" başörtüsü vardı ama ömrümden uzun topuklu giymişti maşaAllah! Tabi insanları yargılamak bana düşmez ama hiç hoşuma gitmemişti bu kadının tavırları.
Nursima ve yanındaki iki kız hocanın yanına geldiler. "Hocam hocam müdürün oğlu ile iş olmamışmı! Oysa Veraya pasta yaptıracaktım daha uf"
"Evet hocam bende nedime elbisesi almıştım!"
"Bende tüm mahalleye anlattım düğün olucak diye"
"Ne!" iki kız hocayla yanımızdan giderken Nursima eli ile kış kış hareketleri yapıp "valla Muhammed abi şimdi gitmezsen ahirete kadar bırakmaz bu kadın seni!" tebessüm ederek okuldan çıkmıştım.
Şimdi:
Nursima: şimdi ben hazırlanıp geldim hocam siz nerden beni tanıyorsunuz?
Baran hoca: 3 sene önce bir şeyler hatırlıyor musun?
Nursima: 3 sene önce kocaman bi sene geçmişti hangisi?
Baran hoca: okuluna yeni öğretmen ve oğlu gelmişti?
Nursima: ha evet evet! Muhammed abi! Ay merak ediyorum acaba şimdi nerdedir
Nursima: çok cana yakın hoş bi adamdı ya
Baran hoca: benim ismim Baran Soylu ya
Nursima: hii yoksa akraba mısınız!
Baran hoca: yok yok!
Nursima: o zaman?
Baran hoca: benim tam ismim Muhammed Baran Soylu
Nursima: ne...
