𝐃𝐢𝐬𝐚𝐬𝐭𝐞𝐫 𝐈𝐭𝐬𝐞𝐥𝐟

↬ past

“ Nedenlerin içinde kaybolan bedenler ” ... 🍻

• ────── ✾ ────── •

Past.3 - 「 2010 」

Sekiz numara tekrar ofladı ve yanında oturan altı numaraya baktı. Kitap okuyordu.

Yeşil gözlerini kısarak ona baktı ama o kitaba dalmıştı. Babalarının evde olmadığı bir kaç günden birindeydiler. Çoğu kardeşi kendi bokuna düşmüştü ve sekiz numara çok sıkılıyordu.

Ani bir kararla hızlıca altı numaranın elindeki kitabı kaptı ve ayaklandı.

Altı numara ona bıkkın bir bakış attı. "Lütfen beni uğraştırmadan onu geri ver."

"Asla olmaz," dedi sekiz numara ve elinde kitapla salondan ayrıldı. Altı numaranın peşinden geldiğini fark ettiğinde ise koşmaya başladı.

"Hiç sevmiyorsun beni," dedi altı numara, peşinden gelerek. 'Hep o yüzden yapıyorsun bunu."

Sekiz numara gülerek merdivenlerin başından abisine baktı. "Seni çok seviyorum ama sen bu kitabı benden daha çok seviyorsun. Bu yüzden ondan kurtulacağım."

Ardından tekrar arkasını dönüp koşmaya başladı ama duraksadığı için altı numara ona kolayca yetişmişti. "Küçük! Kitabımı rahat bırak."

"Asla," derken sekiz numara kütüphaneye kaçtı. Rafların arasına ilerledi. Bir an altı numarayı göremedi ve onun kendisini kaybettiğini sandı.

Ama yanlış farz etmişti. Çünkü birkaç dakika sonra bir çift dokunaç onu tuttu ve altı numaranın göğsüne doğru çekti.

Bir saniye sonra altı ve sekiz birlikte yere yapışmıştı ama ikiside gülüyordu.

"Hadi tekrar yapalım!" dedi sekiz numara, yerde oturur pozisyona gelerek.

"Dehşetlerle oynamak mı istiyorsun sen?"

Altı numara küçük kardeşinin diğer kardeşlerinden, diğer insanlardan daha farklı olduğunu zaten biliyordu ama kendisinin bile anlaşamadığı dehşetlerle oynamak istemek... Sekiz numara bazen mantık sınırlarının dışına çıkıyordu.

Ama altının kendisi bunu reddetmeden önce dehşetler göğsünün içinden bağırmaya ve karşı çıkmaya başladı.

Oynamak istiyorlardı.

Altı hiçbir şey yapmadan dehşetler göğsünden çıktı ve sekiz numarayı sarmalamaya başladılar. Sekiz numara korkmuyor aksine kendisini sarmalayan dokunaçlara gülüyordu.

Altı numara böyle bir şeyin mümkün olabileceğini düşünmemişti.

Ama dehşetler öylece sekizi gıdıklar ve onun gülmesine neden olurken hiç korkutucu değillerdi.

Dehşetleri ilk defa altı numaraya acı çektirmiyordu.

Altı numara, sekiz numaraya bakarak güldü. Çok şirin ve eğlenmiş görünüyordu.

Ve altı numara sonunda dokunaçları geri çektiğinde dehşetler, bizim diyorlardı. Bize ait.

๛

Altı numara, dehşetlerin ne kadar tehlikeli olabileceğini farkına vardığı an sekiz numaranın onlarla oynamasını yasakladı.

Dehşetler bu yüzden isyan ederken bile bundan pişmanlık duymadı.

O dokunaçlar onca insanın kanına bulandıktan sonra küçüğüne dokunsun istemedi.

๛

Sekiz numara, tüm kardeşleriyle aynı derecede yakın olduğunu söyleyemezdi ama hepsini sevdiğini ve hepsinin ayrı bir yeri olduğunu söyleyebilirdi.