Onca ailenin içinde tek kayıp bizdik. Bedenlerimiz tek değil ruhlarımız da kayıptı...
Ailesini kaybeden Nehir, arkadaşları ve abisiyle tehlikeli bir yolculuğa çıkar.
Ancak bilmesi gereken birşey vardır;
Bu tehlikeli yolculuk kendisine ve arkadaşları...
Selam! Yeni bölüm ile karşınızdayım umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar.
* Kalplerimiz birdi ancak ruhlarımız kayıp... *
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendimi markette bulduğum sırada Irmak ile Mert çoktan alışveriş arabasını doldurmuştu. Irmak gördüğü bütün peketleri arabaya atıyordu,.Mert ise sızlanıp " Arabayı sen tutsana. Ben kendim ne yiyeceğimi seçmek istiyorum" diyordu. O an aklıma mektup ve kağıt geldi. Elimi cebime koyup gezdirdim. Hala orada olup olmadıklarını bakıp elimi cebimden çıkarıp derin bir nefes aldım.
Aklıma annem ile babam gelmişti. Acaba neredeydiler? Ne yiyorlar? Ne içiyorlar? Bulundukları ortam rahatmı? Kendimi o an çok suçlu hissettim. Benim yüzümden kaçırıldılar. Diye düşündüm. Derin bir nefes aldığım sırada sol gözümden bir yaş süzüldü. Hayır! Ağlamamalıydım. Marketin ortasında hüngür hüngür ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
"Nehir iyi misin?" diye sordu Mert.
" Evet... Yani hayır...bilmiyorum" diyerek iç çektim ve devam ettim, " Benim hava almam gerek" diyerek çıkış kapısına ilerledim. Merdivenlerden inip köşesine oturdum. Telefonum birden titrediğini hissettim. Cebimden çıkarıp baktım.
Kimden: bilinmeyen numara
Tek yapman susmak gerekirse kendine karşı olsa bile. Çok zayıfsın ve bana kafa tutuyorsun. Benim olan şeyi bana geri ver. Ya da sevdiklerinin acı çekişini görmek mi istiyorsun?
Kalbimin atışları hızlanırken ne yapacağımı bilmiyordum. Peki ya şimdi ne olacaktı? İstediği şeyi verecek miydim? Ama bunu yapamazdım. Yağmura bunu yapamazdım.
...
20 Şubat 2019
( Yazarın anlatımıyla)
O gece hava yağmurlu ve fırtınalıydı. Nehir ile Yağmur karşılık diz çöküp ağlıyorlardı.
" Yağmur!" diyerek sarılmıştı arkadaşına. Arkadaşı ise tir tir titriyor ve avucundakini ona gösteriyordu.
" Sakın... Bunu ona asla vermeyeceksin. Asla seni affetmem. Anladın mı beni? Asla... Bir gün gelecek. Çıkacak karşına ve senden bunu isteyecek. O gün içinde ne olduğuna bak. Tamam mı? O gelmeden bakma." diyerek elindeki USB belleği verdi. İki arkadaş bir birine sarılıyor, hüngür hüngür ağlıyorlardı. O gün onların miladı oldu. O gün birbirlerine yemin ettiler. O gün Yağmurla evden beraber çıkıp kendisi tek olarak geri dönmüştü. O gün arkadaşını kaybetmişti...
Günümüz 19 Ocak 2023
( Nehir'in anlatımıyla)
O gün bu gün müydü yani? Ne yapmalıyım? Bu kadar ileri gideceğini bilmeliydim. Eğer bunu abimler söylersem belki yardım edebilirler. Ya da geri dönüşü olamayan sonuçlar doğurabilirler.
