ထယ်ယောင်းပြောပြီးပြီးချင်းဂျောင်ဂုတစ်ယောက်ချက်ချင်းအပေါ်ကိုတက်သွားတော့တယ်
မကြာပါဘူးတံခါးဖွင့်သံကြားတာနဲ့အတူထယ်ယောင်းရဲ့လက်ထဲမှာလည်းခွက်တစ်ခွက်နဲ့
"လာခဲ့ဒီနားကို"
အနားလည်းရောက်ရောဗိုက်ကြောကိုလိမ်ဆွဲတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်မျက်ရည်တွေဝဲတက်ကာထယ်ယောင်းလက်အားတွန်းထုတ်တော့တယ်
"လက်ကိုအနောက်ကိုပို့ထား
စမ်းးး"
"ငါ ငါနာလို့ပါ ထယ်ယောင်းရယ် ဟင့်"
လက်ကလေးနှစ်ဖက်အနောက်ပို့လို့ငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့တောင်းပန်လာလေရဲ့
"ထယ် ထယ်ယောင်း ဟင့် ငါ နာတယ် ဟင့် "
လိမ်ဆွဲထားတာကိုလည်းလွှတ်ပေးလိုက်ရော သူ့ဗိုက်ကလေးကိုင်ပြီးငိုနေလေရဲ့
ခရမ်းရောင်သန်းသွားတဲ့အထိလိမ်ဆွဲလိုက်တာမို့နာမှာအသေအချာပင်
"နံရံကိုလက်ထောက်လိုက် တင်ပါးကိုလည်းကော့ထား"
"ထယ်ယောင်း ဟင့် ဘာ ဘာလုပ်ဖို့လဲဟင်"
"အပြစ်ပေးမလို့လေ လျှာမရှည်နဲ့ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်"
"အေး အေးပါ"
ပြောတဲ့အတိုင်းလည်းလုပ်လိုက်ရောကော့တက်လာတဲ့တင်ပါးလေးကပစ်မှားချင်စရာ
ဒါပေမယ့်အပြစ်ပေးရအုံးမယ်ဆိုတော့အသက်ပြည့်မှဘဲပစ်မှားတော့မယ် အသက်ပြည့်ရင်တော့သေချာပေါက်ပစ်မှားဖို့သူတွေးပြီးသားပင်
ဂျောင်ဂုအနောက်လှည့်ကြည့်တော့ခါးပတ်ကြီးကိုင်ပြီးရောက်လာတဲ့ထယ်ယောင်းကဂျောင်ဂုရဲ့ဘောင်းဘီကိုရောboxerပါတစ်ခါတည်းဆွဲချွတ်လိုက်တော့တယ်
"ထယ် ထယ်ယောင်း ဘာလုပ်တာလဲ ဟင့် ငါ ငါ ရှက်တယ် ထယ်ယောင်းး"
ထယ်ယောင်းရဲ့လက်တွေဟာဂျောင်ဂုရဲ့တင်ပါးလေးအားဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လာလေရဲ့ ပန်းရောင်နယ်မြေလေးထဲလက်တစ်ချောင်းထိုးထည့်လိုက်တဲ့အခါ
"အားးး ထယ်ယောင်း အ့ ဘာလုပ်တာလဲ အ့ ဟ့"
"ငြိမ်ငြိမ်နေဂျောင်ဂု ငါဒေါသမထွက်ချင်ဘူး"
