Δεμένοι Οριστικά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

   ◇◇◇◇◇◇◇◇

ΑΝΝΑ:

Α: "Καιρό έχω να σε ακούσω! Για πες μου τη χάρη θέλεις από εμένα; Ξέρεις ότι σού χρωστάω."

Ο: " Γεια σου και σε εσένα, Άννα! Δεν εκπλήσσομαι καθόλου που κατάλαβες αμέσως πως θέλω χάρη ή μάλλον καλύτερα όχι χάρη, αλλά υποχρέωση! Είσαι έξυπνη γυναίκα."

Μορφάζω με ύφος αποδοκιμασίας και ξεφυσάω σιγά για να μην με ακούσει.

Ο Ορφέας είναι ένας άνθρωπος υπερόπτης και υπερήφανος. Μένει χρόνια στη Ρώμη, έχοντας δημιουργήσει τη δική του διαφημιστική εταιρία. Έμπειρος στο χώρο του και αρκετά υψηλής κοινωνίας.

Τον γνώρισα πριν περίπου 4 χρόνια σε ένα φιλανθρωπικό γκαλά. Από την πρώτη στιγμή με φλέρταρε και ακόμα το κάνει, χωρίς όμως να βρίσκει την ανταπόκριση μου.

Εν πάση περιπτώσει, είχα ζητήσει κάποτε τη βοήθεια του για μια υπόθεση που είχα αναλάβει.

Ήταν λάθος μου βέβαια, όμως δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Τότε δεν με ενδιέφεραν και πολύ οι επιπτώσεις των επιλογών μου, ήμουν στα χειρότερα μου.

Α: " Σε ακούω, λοιπόν."

Ο: "Θα είμαι γρήγορος και ουσιώδης, δε θέλω να σε κουράσω. Πολύ σύντομα θα κατηγορηθώ για εμπόριο ναρκωτικών και σε θέλω για δικηγόρο μου. Γνωρίζεις πολύ καλά πως δεν έχεις και πολλά περιθώρια, γι' αυτό θα τα πούμε από κοντά σε λίγες μέρες! Τα λέμε όμορφη."

Τώρα μάλιστα! Ψάχνω στις επαφές μου γρήγορα το όνομα της Ελισάβετ και πληκτρολογώ: όλα θα πάνε καλά, ξεκινάμε!

Χαμογελάω επειδή ξέρω πως έχω τη δυνατότητα να βοηθήσω ακόμα μια γυναίκα σε ανάγκη!

Α: "Λοιπόν, σηκωθείτε! Πάμε για ψώνια, σε λίγες μέρες φεύγουμε!" λέω στην παρέα μου με ενθουσιασμό.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Περάσαμε, λοιπόν, το υπόλοιπο μεσημέρι κάνοντας βόλτες στα μαγαζιά για το ταξίδι και τώρα γυρίσαμε επιτέλους σπίτι.

Η ημέρα ήταν αρκετά κουραστική και χρειάζομαι οπωσδήποτε μια καλή ξεκούραση.

Τώρα απολαμβάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο και σκέφτομαι όλα όσα έγιναν σήμερα.
Δεν μπορώ να πιστέψω ακόμα πως είδα τον Δημήτρη...και φιληθήκαμε κιόλας!
Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό το ενδεχόμενο να συμβεί αυτό ξανά.