Δεμένοι Οριστικά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ XI

◇◇◇◇◇◇◇◇

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:

Ανοίγω απότομα τα μάτια μου και μορφάζω έντονα από τον πόνο στο κορμί μου. Αποκοιμήθηκα, χωρίς να το καταλάβω, στις τσιμεντένιες σκάλες του κήπου της, περιμένοντας την να γυρίσει.
Ο ουρανός έχει ακόμα τις σκούρες αποχρώσεις της νύχτας, δίνοντας σιγά σιγά στην ανατολή τα ηνία. Κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω πως είναι ακόμη 5.
Στρέφω το βλέμμα μου προς τα κλειστά παράθυρα και προσπαθώ να καταλάβω αν έχει όντως γυρίσει. Πανικοβάλλομαι στην ιδέα πως δεν επέστρεψε καθόλου στο σπίτι της, αλλά στεναχωριέμαι, επίσης και για το ενδεχόμενο να με αγνόησε, αφήνοντας με εδώ έξω, μόνο.
Φυσικά όμως σημασία έχει να είναι εκείνη ασφαλής και ας δε θέλει ούτε να με βλέπει!

Δεν έχει νόημα να περιμένω μέχρι να βγει, αλλά εγώ δεν πρόκειται να την αφήσω για ακόμα μια φορά. Ίσως θα έπρεπε να είχα προσπαθήσει περισσότερο. Τώρα όμως, όχι! Θα την διεκδικήσω ξανά και ξανά, ο,τι κι αν χρειαστεί να κάνω!

Επιστρέφω στο ξενοδοχείο, με σκοπό να κάνω ένα μπάνιο.
Η ώρα είναι πλέον 8 και ετοιμάζομαι να πάω για πρωινό. Πρώτα όμως, τηλεφωνώ στη Δάφνη για να της πω καλημέρα. Φυσικά δεν είναι ακόμη θυμωμένη μαζί μου, καθώς καταλαβαίνει πως έχω μια "απαιτητική δουλειά"! Έτσι μου είπε! Πόσο έχει μεγαλώσει! Σήμερα θα πάνε βόλτα στην παραλία με τον Θοδωρή και την θεία Ελένη. Μακάρι να μπορέσω να βρω κι εγώ λίγο χρόνο να κάνω μια βουτιά στην ιταλική θάλασσα!

Τρώω ένα γεμάτο πρωινό και φεύγω βιαστικά. Σε δύο μέρες είναι η δίκη και πραγματικά εύχομαι να πάνε όλα καλά!

ΑΝΝΑ:

Το ξυπνητήρι χτυπάει, όμως εγώ είμαι ήδη ξύπνια. Δεν έχω κοιμηθεί καθόλου. Όλο το βράδυ σκεφτόμουν τον Δημήτρη, δεν έπρεπε να τον είχα αφήσει εκεί, να κοιμάται στο τσιμέντο! Το έχω μετανιώσει και μουντζώνω τον εαυτό μου. Γαμώτο, γιατί πρέπει να είμαι τόσο ξεροκέφαλη! Όσο μεγαλώνω, νιώθω πως χειροτερεύω, αντί να ηρεμώ.

Κοιτάζω διστακτικα έξω, από το παράθυρο, αλλά εκείνος έχει φύγει.
Για κάποιο λόγο, όμως, είχα μια ελπίδα πως θα ήταν ακόμα εκεί, και τότε συνειδητοποιώ - ή μάλλον καλύτερα - παραδέχομαι στον εαυτό μου πως δεν μπορώ μακριά του. Είναι ανάγκη να μιλήσουμε, έστω κι αν είναι η τελευταία.

Σε λιγότερο από μια ώρα έχω ραντεβού με την Ελισάβετ και έτσι δεν προλαβαίνω να σκεφτώ τώρα και αυτό. Πρέπει να έχω καθαρό μυαλό. Ίσως του στείλω ένα μήνυμα πιο μετά για να βρεθούμε κάπου.