" តុតុ ........បងប្រុស ញាំបបរបន្តិចទេ? "
" យកចូលមក "
"នេះបបរម៉ែដោះធ្វើបងញាំុបន្តិចទៅ "
" ព្រឹប ... ខ្សឺត " ថេយ៉ុងគ្រាន់តែដាក់បបរចុះភ្លាមស៊ាវយានចាប់នាងមកអង្គុយលើគេថើបទាំងគ្មានការអនុញាត
"ចង់ទាកយើងហ្អេស? បានស្លៀកបែបមិនប្តូរខោអាវ?"
"លែង លែងខ្ញុំ មានតែបងទេដែលមានខួរគិតបែបនោះ"
"ស្មានថាលេងរឹកហើយទាកបានឬ? ក្មេងបម្រើយើង?យ៉ាងណាក៏បានត្រឹមបម្រើតណ្ហាយើងគ្មានថ្ងៃមានក្លាយជាអ្វីផ្សេងឡើង អូភ្លេចគិតថាឯងក៏តណ្ហាក្រាសណាស់ដែរមើលទៅស៉ីប្រុសមិនរើសមុខហើយ " កាយវិការចាប់គេអោបថើបតែសម្តីគេខ្សឹបៗក៏វាចាក់ដល់ខួររបស់អ្នកស្តាប់ដែរគេមិនយំទេនឹងមុខប្រុសអាក្រក់ម្នាក់នេះវាគ្មានបានផលអ្វីទេចំពោះមនុស្សឃោឃៅដូចគេនេះ
"លែងខ្ញុំទៅ បើនៅតែបែបនេះទៀតសម្លាប់ខ្ញុំទៅវាល្អជាង"ថេយ៉ុងអង្គុយឲគេអោបថើបតាមអំពើរចិត្តមិនហ៊ានស្រែកមិនហ៊ានថាព្រោះតែនេះនៅក្នុងផ្ទះបើម៉ាក់របស់ខ្លួនមកឃើញ តើខ្លួនមានអ្វីមើលមុខគាត់ទៀតបើពេលនេះខ្លួនក្លាយជាទាសករតណ្ហាគេហើយ
"ហឹស ..ចេញទៅគ្មានអារម្មណ៍មុខងាប់បែបនេះអ្នកណាលេបចូល "
+1ខែកន្លងផុតទៅ
ចាប់ពីថ្ងៃនោះមកជុងហ្គុកមិនដែលប៉ះពាល់នឹងថេយ៉ុងទៀតទេ គេក៏មិនសូវនិយាយចូលដែលបើគ្មានអ្វីចាំបាច់គេសឹងតែមិនមើលមុខរាងតូចផង គេតែងតែដើលេងរាល់យប់នៅដល់កណ្តាលអាធ្រាតុកាលជិតភ្លឺទើបមកផ្ទះក៏មានតែរាងតូចទេដែលចាំមើលផ្លូវរាងក្រាស់ដូចជាបារម្ភគេណាស់នៅចាំមើលគេរាល់យប់គេមកផ្ទះឬក៏អត់?
"ដើរលេងរាល់ថ្ងៃបែបនេះមិនគិតលោកប៉ាខ្លះទេឬ? "រាងតូចគេសួរព្រោះឃើញចេញពីធ្វើការពេលណាគេមិនដែលទៅផ្ទះទេ
"កុំចេះរឿងយើង យើងធ្វើស្អីមានអីពាក់ព័ន្ធនឹងកូនប្រពន្ធចុងដូចឯងទេបើចង់ឲល្អពួកម៉ែកូនឯងមិនគួរមកពាក់ព័ន្ធនឹងពួកខ្ញុំតាំងពីដើមមកម្លេះ " ជុងហ្គុកនិយាយព្រមទាំងទឹកមុខកំណាចគួរឲធុញគេដូចជាធុញនឹងរាងតូចណាស់ថាហើយក៏ចេញទៅទាំងមិនខ្វល់
"ខ្ញុំខុស...!ខុសណាស់មែនទេដែលចូលក្នុងជីវិតគ្រួសាររបស់បងជុងហ្គុក?"
