Veridalia Academy: Revamped

Kabanata 5: Prinsipe

Prinsipe

"Bakit hindi mo inangasan kanina?"

Nagmamadali akong sumunod kay Adam nang puntahan nito si Galea na noon ay tahimik na nakaupo sa damuhan. Ang babae ay hindi man lang nagulat na nandoon kami.

"Hindi ka na naman sumali sa pagsasanay ninyo." Bumalik sa aking alaala ang unang beses na marinig ko siyang pagsabihan si Adam tungkol sa gawain nitong pagtakas.

"Nais ko pa namang ipakita kay Elio ang galing mo."

Bahagya akong nagulat nang sinali ni Adam ang aking pangalan. Mula tuloy sa pagkakatulala ay binaling nito sa akin ang kaniyang atensiyon. Baka iniisip nito ay minamaliit ko siya. Napayuko na lamang tuloy ako.

"Tinatamad ako kanina." Bumuntong-hininga siya bago muling bumalik sa pagtulala. "Nagpadala ng sulat ang iyong ina. Iaabot ko na lamang sa iyo mamaya."

"'Siya, kailangan na naming bumalik sa klase. Magkita na lamang tayo mamaya!" Nagpaalam na siya kay Galea kaya nagpaalam na din ako. Nagsimula na kaming maglakad pabalik sa aming silid.

Hindi ko maiwasang mag-isip kung anong relasyon ang meron kay Adam at Galea. Mukhang magkadikit sila. Katulad din ba namin sila ni Deigo? Magkaibigan? O may iba pa?

"Adam, maaari ka bang tanungin?"

Abala ito sa pagtanggal ng kung ano-ano sa kaniyang kasuotan ngunit napatigil ito at napaangat ang tingin sa akin nang magsalita ako. Tumaas nang bahagya ang kilay nito saka tumango.

"Napansin ko na sanggang-dikit kayo ni Galea. Anong namamagitan sa inyo?"

Halatang natigilan ito sa aking tanong. Hindi ko maunawaan. Hindi naman iyon masyadong personal, kung tutuusin. Bumagal ang lakad nito ngunit sapat lamang. Sinabayan ko itong maglakad habang naghihintay pa rin ng kasagutan.

"Ang bagay na 'yan..." Tinagilid ko ang aking ulo upang pakinggan ang mga susunod niyang sasabihin. "Ikagagalit mo ba kung hindi ko ito masasagot?"

"Ayos lang."

Nais ko mang alamin ang dahilan kung bakit hindi niya puwedeng sagutin 'yon, hindi ko na lamang isinatinig dahil mukhang hindi niya gusto ang takbo ng usapan. Tahimik naming binagtas at narating ang aming klase. Kahit nang makaupo't magkatabi kami ay hindi na namin nagawang mag-usap dahil ilang sandali lang ay pumasok na din ang patnubay. Nagawa pa nitong asarin ang katabi ko sapagkat nakisali ito sa klase.

"Bukas ay susubukan na natin ang mga sandata. Nakausap ko na ang mga Sylpari at sinang-ayunan na nila ang ating kahilingan." Nilibot ko ang mata ko at tila lahat ng nasa loob ng silid ay masaya sa balitang 'yon. "Magsanay kayo, gamitin ninyo ang natutunan ninyo sa mga aralin natin. Sa susunod na linggo ay magkakaroon tayo ng duwelo."

Umingay ang silid nang lumabas na ang patnubay. Hati ang reaksyon ng mga nandito tungkol sa gaganaping duwelo. Ang iba'y nagaagam-agam, habang ang iba naman ay hindi makapaghintay. Marami na din pala silang nasimulan bago pa ako dumating.

Kinabukasan nga'y ganoon ang nangyari. Imbes na dumeretso sa silid aralan, pinapunta kami ng Gurong Peter sa silid sandatahan kung saan bumungad sa amin ang iba't ibang uri ng kalasag, espada, palaso at pana, punyal, at sibat.

Karamihan ay tumungo sa mga espada. Tumungo si Adam sa sibat. May iilan ding tumungo sa palaso at pana, kasama na ako. Kumuha ako nito at agad na napangiti sa sarili. Dumukot ako ng palaso at ipinosisyon sa pana. Nakakita ako ng tudlaan at kaagad na inasinta ang gitna nito.

"Elio, tingnan mo." Lumingon ako kay Adam nang tawagin nito ang aking ngalan. Nasa mga espada na siya ngayon. Bumalik ako sa pag-asinta at mabilis lang ding pinakawalan ang palaso na kaagad namang tumama sa gitna kaya lumawak ang ngisi ko. Iniwan ko na ang pana at lumapit kay Adam.