Veridalia Academy: Revamped

Kabanata 24: Daluyong

Daluyong

"Anong ginagawa niya?"

Nakabukas ang aking bibig habang nakatingin kay Felicity na matapang na nakatayo sa harap ng pinuno ng dalawang bansa. Napalunok ako; naririnig ko ang malalakas na himutok ni Adam.

"Anong kalapastanganan ito, Prinsesa Felicity?"

Nagsalita ang hari habang matalim na nakatingin sa kaniyang anak. Tiningnan ko ang reaksyon ng reyna at bakas sa mukha nito ang pagkalito. Ngumisi si Felicity.

"Narinig ninyo ako, ama." Tila ibang Felicity ang nasasaksihan namin ngayon. Hindi na ito ang masigla at malditang babae na nakilala namin. "Kung nais niyong magtagumpay, bawiin niyo sa akin ang Tempus Nexus. Ngunit mababawi niyo lamang ito kapag wala na akong buhay."

Napatingin ako kay Adam nang marinig ang pagsinghap nito. Nakita ko ang pagkislap ng luha sa kaniyang mga mata. "Itigil mo ang kahibangan mo..." Umiwas ako ng tingin nang tumulo ang kaniyang luha. "Pakiusap..."

"Anong sinasabi mo?" Tumaas ang boses ng Hari at halatang hindi nagustuhan ang sinabi ng kaniyang anak. "Ibalik mo ang bagay na 'yan-!"

"Hindi niyo siya maililigtas!"

Natahimik ang lahat nang sumigaw pabalik sa hari ang prinsesa. Umagos ang luha sa kaniyang mga mata habang nagliliyab sa galit ang kaniyang mga matang direktang nakatingin sa kaniyang pamilya.

"H-Hindi niyo na maililigtas ang kuya ko..." Sumikip ang aking dibdib nang madama ang pighati sa bawat salitang binitawan ni Felicity. Kumuyom ang kaniyang mga kamao. "Bakit hindi niyo na lang siya patahimikin?"

Natahimik ang lahat. Sa gitna ng katahimikan na 'yon, tumutok ang aking paningin kay Dylan. May kung anong nabasag sa aking dibdib nang makita ang pagkalito at pighati sa kaniyang mukha. Napapikit ako kasabay ng pag-alpas ng luha sa aking mata.

Wala siyang alam.

Bumigat ang aking paghinga.

Ang alam niya, babalik lang sila sa nakaraan upang itaguyod at mas palakasin pa ang Misthaven at Verdantia. Pinaglaruan siya ng mga inakala niyang kakampi niya.

Dylan...

"Nakiki-usap ako... Itigil niyo na ang lahat ng ito." Nagmulat akong muli ng mata nang madinig ang boses ni Felicity. Lumambot na ang ekspresyon nito at tila pagod na sa mga kaganapan. "I-Iwan na natin siya sa nakaraan..."

"A-Anak..." Napatingin ako sa reyna. Nakita kong lumuluha na rin ito habang nakatingin kay Felicity. Dahan-dahan itong lumapit. "A-Ayaw mo bang mailigtas ang kuya mo? Hindi ba't 'yon ang pangarap mo? Ibalik mo na ang Tempus Nexus. Iligtas natin siya."

"Kapag hindi niyo pa ito itinigil, mawawalan kayo ng tagapagmana."

"Felicity!" Kaagad kaming nabalot sa halang ng hangin nang subukan naming lumapit kay Felicity. Tinutukan niya ang dibdib niya ng patalim!

"Galea, palabasin mo ako!" Napuno ng galit ang tinig ni Adam. Sinubukan nitong suntukin ang halang ngunit hindi ito naging sapat. Maging ang mga bato at lupa ay hindi nagawang wasakin ang halang. "Galea, p-pakiusap, palabasin mo ako..."

"Patawad, Adam, ngunit hindi ito ang pinangako ko sa iyong ina..." Nakita kong tumulo ang na rin ang luha sa mga mata ni Galea. "Hindi ito ang pinangako ko sa ating ina."

Hindi ko nabigyang pansin ang sinabi ni Galea nang makita kong naglakad palapit ang reyna kay Felicity na noon ay nanginginig ang kamay na may hawak na patalim. Nagmistulang batis ng luha ang kaniyang mata na dumadaloy sa kaniyang pisngi habang nakatingin sa papalapit niyang ina.