Şemsiye (Yarı Texting)

•42•

🦪

"Sonunda buldum seni."

Gülümseyerek karşılık verim ama biraz naz yapmam gerektiğini düşünerek onu umursamayıp merdivenlerden odama doğru çıkmaya başladım.

"Hadi ama naz yapmanın sırası mı? Müstakbel kocan birkaç gün sonra gurbete gidecek senin yaptığına bak."

Alayla söylediği bu şeye göz devirdim. Daha hızlı adımlarla yukarıya çıktım. Atlas'ta koşarak peşimden gelince bende koşmaya başladım.

"Atlas koşmayı bırak!"

Gülümseyip daha da hızlanınca arkama bakmayı bırakıp önüme dönünce sert bir duvara çarpıp yere düştüm. Kafamı kaldırınca bunun bir duvar değil bir insan olduğunu gördüm.

Atlas sinirli bir şekilde yanıma gelip beni yerden kaldırdı.

"Murat senin burda ne işin var!"

Adamın adı Murat mıydı?

"Bunu sana söyleyecek değilim."

Atlas sinirlenerek birkaç adım ilerleyince kolunu tuttum.

"Atlas olay çıkartmadan gidelim."

Atlas bana dönünce kolunu çekiştirmeye başladım. O da ikiletmeden beni takip etti.

"Atlas o adam kimdi?"

"O benim düşmanım gibi bir şey. Sakın onunla görüşme."

Neden böyle istiyordu ki? Ya da Atlas'ın nasıl bir düşmanı olabilirdi ki?

Kafamı salladım. Eğer Atlas o adamla konuşmamı istemiyorsa bildiği bir şey vardır diye düşündüm. Hızlıca ilerlerken arkamı döndüm. Adam ikimize bakıyordu ki arkamı dönmemle gözlerini bana kitledi. Umursamayıp hemen önüme döndüm.

***

Akşam yemeği için hazırlanıyordum. Hamza Ağa bugün misafirimiz olduğunu ve akşam yemeğine tam vaktinde gelmemizi söylemişti. Az çok misafirin kim olduğunu tahmin edebiliyordum. Kesinlikle misafirimiz bu sabah gördüğümüz Murat adındaki adamdı. Buraya kalıcı biriymiş gibi gelmişti. Evde rahat rahat gezebildiğine göre bu tezim doğrulanıyordu.

Hızlıca üstüme bir şeyler geçirip Atlas'ın bulunduğu odaya gittim. Atlas'ta üstüne bir şeyler giymiş aynadan kendini inceliyordu. Sinirliydi.

"Atlas bir sorun mu var?"

İnkar etmeyip kafasını salladı.

"Misafirimizin kim olduğunu tahmin etmişsindir."

Yanına yaklaşıp kolunu tuttum.

"Evet tahmin edebiliyorum ama lütfen sinirlenme. Sinirlenmek sana yakışmıyor. Hadi gülümse bakayım!"

Atlas gülümsemeye başlayınca bende gülümsedim. Buraya geldiğimizden beridir nadir gülümsüyordu ve ben onun gülümsemesini özlemiştim.

"Hep böyle gül, tamam mı?"

Atlas gülerken başını salladı. Beraber dışarı çıktık ve aşağıya doğru inmeye başladık.

"Atlas o adam kim?"

"O da buradaki Ağalardan birinin oğlu."

Kafamı salladım.

Aşağıya geldiğimizde tam da tahmin ettiğim gibi Murat ve Hamza Ağa oturuyordu. Bizde masaya geçip yan yana oturduk.

Hamza Ağa eliyle yememiz için izin verirken ben ve Atlas'ın ağzından bir lokma geçmiyordu. Atlas böyle bir ortamda bulunduğundan dolayı yemek yiyemiyor, ben ise o yemek yemiyor diye yemiyordum.

"Çocuklar yesenize."

Atlas hâlâ bir şey yemiyorken ben ayıp olmasın diye birkaç kaşık ağzıma atmış ve doyduğumu söylemiştim.

Yavaş yavaş masadan kalkarken Hamza Ağa konuştu.

"Atlas, Murt'ta seninle birlikte Amerika'ya gelecek. Şuan şirketlerimiz ortak oldu ve beraber yönetmeye çalışacaksınız. İyi geçirmenizi tavsiye ederim."

Atlas'ın sinirden titrediğine emindim ama kanıtlayamazdım. Kulağına yaklaşıp fısıldadım.

"Atlas daha fazla burada durmayalım."

Atlas kafasını sallayıp elimden tutarak beni yukarı götürdü.

***

Gece gece uyku tutmadığı için ayağa kalkıp biraz gezmeye karar vermiştim. Sessizce bahçeye gidip çimlerin üzerine oturdum.

Burada yüksek binalar olmadığı için ay ve yıldızlar tüm ayrıntılarıyla görünüyordu. Biraz izlediğimde yanımda bir hareketlilik oluşmuştu. Hemen kafamı çevirdiğimde Murat denen adamı görmüştüm.

Hızla ayağa kalkıp gidecekken bana seslendi.

"Korkma benden sana zarar gelmez. Gece gece uyku tutmadı. Sanırım seni de tutmadı."

Cevap vermeyip sadece baktım.

"Seni yerinden etmek istemiyorum. Burada oturabilirsin. Birbirimizi yok sayarak sadece oturabiliriz."

Onaylamayarak dönecekken tekrar konuştu.

"Atlasla aramızdaki meseleyi öğrenmek istiyor musun?"

🦪

Ben şu Murat'a hiç ısınamadım. Zaten Atlas sevmiyorsa kesin bir b0K yemiştir.

Neyse sizi çok seviyorum öptüm 💋