ဦးပိုင်သောအခမဲ့ပြည့်တန်ဆာ🚨🚨🚨🚨🍼

Part 7

ဦးပိုင်သောအခမဲ့ပြည့်တန်ဆာ-(Part-7)

''ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့နော် ည..ညမှလေ ဦးရဲ့''

ခုနက တပ်ထားတဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေဟာ ဓနမော်ကွန်း လက်ချက်ကြောင့် တစစီ ဖြုတ်ဖြုတ် ကြွေနေရပြီး သူ့ခေါင်းကလည်း ကြွေရဲ့ ရင်သားတွေပေါ် ခေါင်းနှစ်ထားပြီး စိတ်ကြိုက် စို့ငုံနေတော့သည်။

ညက ဘယ်လောက်တောင် စို့ထားလဲမသိ အခု သူ့လက်ချက်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နည်းနည်း နာနေရသည်။

ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော လုံးလုံးလေးတွေက တကယ့်ကို ချစ်စရာလေး ။ အရင်ကထက် ပိုကိတ်လာရတဲ့ အကြောင်းပြချက်က သူ့ကြောင့်ပဲမလား။ ပါးစပ်ကနေ အရင်ခွာလိုက်ကာ အပေါ်ကနေ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကို အရဿခံပြီး ကြည့်နေကာ လက်တွေကလည်း အနားမနေရ။

ခပ်ဖွဖွလေး ညှစ်နယ်နေရာကနေ အားမရစွာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကိုင်တွယ်လိုက်တော့ စူထွက်လာသည့် နို့သီးခေါင်းလေးဟာ အရမ်းကို ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းနေသည်။

''အ့ ဖြည်းဖြည်း.. ဦး ဖြည်းဖြည်းကိုင်နော်''

ပြောလို့လည်း မရတော့ ဒီတိုင်းသာ လွှတ်ပေးလိုက်ရသည်။ အကြမ်းပတမ်း မကိုင်ရင်ပဲ တော်ပြီ။

''အရမ်းကိုင်လို့ကောင်းတယ် နူးညံ့အိစက်ချက်ကကွာ''

တခါကိုင်ပြီးရင် ကော်နဲ့ ကပ်ထားသည့်အလား။ လွှတ်ကို မပေးချင်တော့တာ နူးညံ့အိစက်ပြီး ချိုမြိန်ခြင်းတွေ စုဆောင်းထားတဲ့ နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ဓနမော်ကွန်း အရမ်းကြိုက်သည်။

ကြွေရုပ်လွှာကတော့ သူရဲ့ အကြမ်းပတမ်း ကိုင်တွယ်မှုတွေအောက် ကုန်းပေါ် လမ်းမှားပြီး ရောက်လာသော ငါးလေးလို ဖျတ်ဖျတ်လူး ဖြစ်နေသည်။

ကြည့်ပါအုံး ပန်းရောင်အသီးလေးကနေ အနီရောင်ဖြစ်လာတာ ဘယ်သူ့ကြောင့်လို့ ထင်လို့လဲ။ အဟား အသီးလေးလည်း စူတူတူ..။ အမြဲ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားရရင်တော့..။

မနေနိုင်စွာပဲ နို့သီးခေါင်းကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ထိကိုင်လိုက် ပြန်ခွာလိုက် ဆွဲပွတ်သွားလိုက် ချေလိုက်နဲ့ တော်တော်လေး အလုပ်ရှုပ်နေသည်။