Teen Romance (boyxboy)

Κεφάλαιο 3

Η ώρα ειχε παει οκτώ και μιση. Είχαμε δώσει ραντεβού με όλη την παρέα στις οκτώ και σαράντα πέντε στο σαλόνι.

Έβαλα ένα άσπρο t-shirt και ένα μαύρο καργκο. Φορεσα επίσης τα άσπρα airforce μου και φρόντισα να βάλω και μερικά δαχτυλίδια. Ο Αλεξάντερ από την άλλη, είχε
φορέσει ένα μαύρο, καργκο σορτσάκι και ένα κολλητό, άσπρο φανελάκι που τονιζε το γυμνασμενος του στήθος. Απο πάνω είχε βάλει ένα πράσινο, καλοκαιρινό, με κοντά μανίκια πουκάμισο και στο λαιμό του ήταν κρεμασμένος αυτος ο ασημένιος σταυρός που δεν έφευγε ποτέ από πάνω του.

Πήρα στα χέρια μου την αγαπημένη μου κολόνια και ψεκάστικα ώστε να μοιράζω ευχάριστα. Εκείνη την ώρα χτύπησε ένα τηλέφωνο, ήταν το δικό του. Το σωκωσε.
"Hey papà... Sì, sto bene... No non ho bisogno di niente... Non mi interessa, fatti gli affari tuoi... Lo so... È per questo che mi hai chiamato?... Ok, ciao papà. (Γεια σου μπαμπά... Ναι, καλά είμαι... Όχι δεν χρειάζομαι κάτι... Δεν το κάνω συχνά, απλά κοίτα τη δουλειά σου... Αυτος ήταν ο λόγος για τον οποίο με πήρες;... Εντάξει, αντίο μπαμπα.)". Έκλεισε το τηλέφωνο.
Έμεινα με το στομα ανοιχτό.
"Μιλας ιταλικά;" ρώτησα ενθουσιασμενος.
"Ναι. Βασικά οι γονεις μου είναι Ιταλοί" απάντησε βγάζοντας τα τσιγάρα του από την τσέπη του. Άναψε ένα και το έβαλε ανάμεσα στα χείλη του. "Λοιπον, καλύτερα να κατεβαίνουμε σιγά σιγά αλλιώς θα αργήσουμε"

Τελειώσαμε τις ετοιμασίες μας και φύγαμε από το δωμάτιο. Κατεβήκαμε στο σαλόνι και συναντήσαμε τα παιδιά.
"Επιτέλους!" αναφώνησε η Σάρρα μόλις μας ειδε. "Τι κάνατε τόση ώρα;"
Πριν προλάβουμε να απαντήσουμε μας διέκοψε η Ελι.
"Αλεξ! Guardando bene! (Δείχνεις υπέροχος!)" ειπε ενθουσιασμένη.
"Ah, grazie Eli. (Αχ, ευχαριστώ Ελι)" απάντησε κουνώντας το κεφάλι του.
"Ώρες ώρες εύχομαι να μην ήσουν γκει"
Τι;! Ο Αλεξάντερ γκει; Έπρεπε να το φανταστώ!

Ο Αλεξ γύρισε προς το μέρος μου και μου έκλεισε το μάτι. Ύστερα έπιασε αγκαζέ την Έλι και προχωρήσαν μπροστά. Δεν ηξερα πως να νιώσω, μου φαινόταν κάπως τρομακτικό να φλερτάρεις με ένα αγόρι.

[...]

Φτάσαμε στο κλαμπ και μπήκαμε μέσα. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι και μας έφεραν ποτά.
"Λοιπον, πως σου φαίνεται το κολέγιο;" ρώτησε ο Μπας, το αγόρι που καθόταν δίπλα μου.
"Τι να πω, υποθέτω πως είναι ωραίο" απάντησα πίνοντας μια γουλιά από τη βότκα μου.

Εκείνη την στιγμή ένα από τα πιο γαμάτα τραγούδια άρχισε να παίζει στα ηχεία. Με την άκρη του ματιού μου είδα την Έλι να τραβάει τον Αλεξάντερ στην πίστα πίστα.
"Παμε να χορέψουμε;" ρώτησε τον Μπας.
Έγνεψε.
Τον έπιασα από το χέρι και τον τράβηξα μέχρι την πίστα. Στάθηκα απέναντι του και άρχισα να χορευω στον ρυθμό της μουσικής.

Ξαφνικά τα αυτιά μου άρχισαν να βουίζουν όταν μέσα στο οπτικό μου πεδίο μπήκε ο Αλεξάντερ. Τα ματια μου καρφώθηκαν πάνω του. Οι κινήσεις του αργές και ρυθμικές, ένα κομμάτι που είχε γραφτεί αποκλειστικά και μόνο για αυτόν. Το γυμνασμένο σώμα του που πήγαινε κόντρα στη μουσική και... Τι συνέβαινε; Γιατι επέτρεπα στον εαυτό μου να σκέφτεται έτσι; Έπρεπε να το σταματήσω με κάποιο τρόπο.

Απομακρύνθηκα απο την πίστα και πήγα στο μπαρ να πάρω ένα ποτό. Κάθισα σε ένα από τα ξύλινα σκαμπό. Πείρα στα χέρια μου το ποτήρι που τοποθέτησε ο μπάρμαν στον πάγκο και το κατέβασα μονορούφι. Ολα σιγά σιγά άρχισαν να δείχνουν κάπως θολά. Άρπαξα το μπουκάλι που κρατούσε και άρχισα να πίνω χωρίς σταματημό.

[...]

Αλεξάντερ POV:

Καθώς χόρευα πάνω στην πίστα ένιωσα κάποιον να πέφτει πάνω μου. Γυρισα και αντίκρισα τον Στέφαν να πέφτει πάνω σε αγνώστους προσπαθώντας να ξεφύγει ανάμεσα από το πλήθος.

"Πρέπει να φύγω" είπα στην Έλι.
Πριν προλάβω να πάρω απάντηση έφυγα από κοντά της και πήγα προς το μέρος του Στέφαν.
"Στεφαν τι κάνεις;"
"Αλεξ..." είπε βάζοντας το χέρι του πάνω στο μάγουλο μου.
Τον έπιασα από τον καρπό και τον τράβηξα εξω απο το μαγαζί. Εβγαλα το κινητό μου και έστειλα ένα γρήγορο μήνυμα στην Σάρρα ενημερώνοντάς την πως εγώ και ο Στέφαν θα φεύγαμε νωρίτερα.

"Γιατί μου το κάνεις αυτο" μουρμούρισα στον εαυτό μου.
"Τι σου κάνω Αλεξ μου;" ρώτησε μεθυσμένα ο Στέφαν.
"Τιποτα απλώς..." ξεφυσιξα "Απλώς βοήθησε με να επιστρέψουμε στο κολέγιο»
Δεν απάντησε.

Τον έσυρα μέχρι την πιάτσα με τα ταξί και μπήκαμε σε ένα. Εδωσα τη διεύθυνση του κολεγίου και μεσα σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει.

Μπήκαμε στο κτήριο και κατευθυνθήκαμε γρήγορα προς το ασανσέρ προσέχοντας να μην μας δει κανείς. Φτάσαμε στον τρίτο όροφο και λίγες στιγμές αργότερα βρισκόμασταν εξω απο τον προορισμό μας.

Ξεκλείδωσα την πόρτα και επιτέλους ήμασταν στο δωμάτιο. Ξάπλωσα τον Στέφαν στο κρεβάτι του και κοίταξα το ρολόι, ήταν περίπου δυο και μισή, σχετικά νωρίς.
Άρχισα να ξεντύνομαι και μόλις έμεινα με το μποξεράκι, έπεσα στο κρεβάτι μου.
"Αλεξ" τον άκουσα να ψυθιρίζει.
"Ναι;"
"Έχεις τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει ποτέ"
Χαμογέλασα. "Πήγαινε για ύπνο μικρέ" απάντησα τελικά και στα επόμενα λεπτά μια απαλή ησυχία πλημμύρισε το δωμάτιο. Κοιμήθηκα.

Παιδια σορρι είναι μικρό το ξέρω😭 ειλικρινά δεν έχω χρόνο είμαι διακοπές και κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Τις επόμενες ημέρες θα ανέβει και το επόμενο κεφάλαιο και υπόσχομαι δεν θα είναι τόσο μικρό. Οπως και να έχει ελπίζω να σας αρεσε. τα λεμε🙈💋