თავი 7

264 17 3
                                    

                                                                                        Დუდა

- რა იყო, შეჩემა, ანუნამ დაგალურჯა? - მითხრა ევამ და სიცილისგან ცრემლები წამოუვიდა.

- Მოდი რა... - ვუთხარი, სამზარეულოში შევედი, ლუდი ავიღე და ბიჭებთან აივანზე გავედი.

- შე საწყალო, ახლა ნაცემი რომ არ იყო მაგრად გცემდი. - მითხრა ლუკამ.

-   Აი, ახლა შენღა მაკლიხარ.

- და მაინც რა დაგემართა? - მკითხა ევამ.

- ნენე სახლამდე რომ მივიყვანე კორპუსთან ყოფილი დახვდა და მარტო რომ არ ასულიყო ავყევი და იმ ნაბიჭვარმა გამარტყა. იმედია შენ ჩმორივით არ იდექი. - მითხრა კიტამ.

- ახლა შენ იმ ტიპზე უარესს დაგმართებ.

- Ok... chill out.

-  სახლში რომ შევედით კიდევ იმ ფსიქოპატმა ტაფა ჩამარტყა.

- ანუნამ? - მკითხა ლუკამ. სხვა ფსიქოპატს იცნობ? - კითხვა შევუბრუნე.

- კი, ერთი წინ მიზის და ლაყბობს.

-  იცით რა მითხრა?! პაემანზე მაშინ გამოგყვები, როცა ვირი ხეზე გავაო.

-  უფრო რთული ვერაფერი მოიფიქრა? - მკითხა ევამ.

-   რა ვიცი აბა. - ცალყბად ჩავიღიმე და ლუდი მოვსვი. ცივი ლუდის ქილა მედო წარბზე, როდესაც კარზე ზარმა დარეკა.

- ერთი, ორის, სამი და ნახევარი - შუა თითი ავუწიე - ყველა აქ ვართ; ვინ ჯანდაბაა?! - თქვა ლუკამ.

- მე უკვე გავაღე. - თქვა ევამ.

-   ბევრს რომ ტლიკინებ მიდი და გააღე. - ვუთხარი ლუკას. გასვლიდან რამდენიმე წამში ქუსლიანების ხმა გავიგე.

- აი, სად დაგერხა. - მითხრა ევამ.

- თავში იმხელა ტაფა მომხვდა; მაგაზე უარესი რაღა უნდა მოხდეს. - ვთქვი და უკან გავიხიდე.

Ნეა.

ეს ნაღდად უარესია.

 როდესაც ფეხზე ავდექი უკვე აივანზე იყო. ფორმალურად ჩახუტებას ვაპირებდი, როდესაც სილა გამაწნა.

ინციდენტიWhere stories live. Discover now