ინციდენტი

თავი 11

                                                                                    Ანუნა

-  Აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?! - ვკითხე და გოგოებთან ერთად გავჩერდი.

-  Სტრადა, ამ პარასკევს 9 საათზე! - თვითკმაყოფილი ხმით მითხრა.

-  Რაებს ბოდავ?!

-  Ვირი ხეზე გავიყვანე! Პაემანზე უნდა დაფიქრდე, ბოლოს და ბოლოს ამდენი ვიწვალე ამხელა კაცმა.

-  Ვირს ხეზე ვერ ვხედავ.

-  Თვალებში უყურებ!

-  Ვირი ხარ?

-  Არ ვარ?

-  Ნუ მეღადავები, ჩამოდი მაგედან და ისე მელაპარაკე. Შეაწუხე მეზობლები. Გაილანძღები.

-  Სანამ მე ჩამოვალ კარგად დაფიქრდი.

-  Თაყვანისმცემელი? - ნიცამ მკითხა.

-  Თაყვანისმცემელი არა ჩემი ფეხები. Გიჟია! Მოიცა, ეს ის ტიპი არ არის ნენეს რომ დაეჯახა?

-  Ხო, ეგ არის.

-  Მერე? Უნდა დათანხმდე?

-  Ამას? Კაი რა... ამის თავი მაქვს?

-  Რატომ? Მთელი ზაფხული წინ არის. Გავერთობით.

-  Მოიცა, რა! Გასართობად ერთმანეთიც გვეყოფა.

-  Ბათუმში დაპატიჟე!

-  Ნეტა არ აფრენდე, ნიცა.

-  Არ ვაფრენ.

-  Კარგი, კარგი. Ვეტყვი! ესეც არ წამოვიდეს ეხლა რა... 

  Როგორც იქნა ჩამობობღდა ხიდან. Იმისი წვალება უნდა გენახათ! Ხეზე ასვლისას ან ჩამოსვლისას ყელიც გაუკაწრია და სისხლი მოსდიოდა. Დაუდევარი! Მართლა ვირი!

-  Აბა, რაპუნცელ? Დაფიქრდი? - მკითხა და თეთრი შორტი ხელით ჩამოიფერთხა.

-  Დავფიქრდი. Სტრადასი რა გითხრა და ბათუმზე რას ფიქრობ? 2 დღეში გოგოები მივდივართ და შენც წამოდი.

-  Მეღადავები? - დაბოლილივით შემომხედა. Იღიმოდა.

-  Მეტყობა? 10 წამი გაქვს დასაფიქრებლად სანამ გადავიფიქრე.