ტკივილიდან ბედნიერებამდე🔞➕(დასრულებული)

თავი 7

JOngkook pov:
(დილის 11 საათი)

-ეს დედა მოტყნული მაღვიძარა ტვინს მიტყნავს...როგორრ მეზიზღებაა!!!ამდენი ამბის შემდეგ სულ დამავიწყდა კვირას რომ უნდა გამომერთო,მაგრამ ჩემი ფეხები რამე ხო უნდა ჩამიშხამდესს!!!

*ავდექი მაღვიძარა კარებთან მივარტყი და უკვე ვეღარ ვიძინებდი,ფარდები გადავწიე და მზის სხივებით ვტკბებოდიი მაგრამ შემდგომ ის უცნაური გოგონა გამახსენდა....ნეტა ახლა როგორაა???

აბაზანაში შევედი,მოვწესრიგდი,ტანზე ჩავიცვი და კარებს ვაღებდი როცა ტელეფონზე ესემესი შემოვიდა..
მოიცაა!!!ეს ექიმი ჯინია...

შეტყობინება ექიმი ჯინისგან:

გამარჯობა ბატონო,წერილი ვნახე,ეს ის წერილი არის რაზეც გუშინ ვახსენე...მშვიდობიან დღეს გისურვებთ!!!
--------------------------------
*ნეტა რა წერია ამაში?როგორ მაინტერესებსს...იქნებ წავიკითხო თუ უბრალოდ დავიკიდო???
მოიცა მოდიი წავიკითხავვ...

ჩემს საწოლზე კომფორტულად მოვეთავსე და ფოტო გავხსენი სადაც წერია:
    
                     ***************
ახლა ზამთარია,ხალხი ირგვლივ ბედნიერი დადის,ერთმანეთს უღიმიან....
შესციცინებენ...
და წრფელი თვალებით უყურებენ...
ისე როგორც ადრე ,,ჩვენ,,...

თოვლით აივსო ქალაქი,იმდენი კივილი და სიხარულის ცრემლები წვეთავს ძირს რომ ვერ დაითვლი...
ზოგს წითელი ტანსაცმელი აცვია,ზოგს მწვანე ლამაზი ფრიალა კაბა...იცი მეც მაქვს ბევრი ტანსაცმელი მაგრამ,აღარ მინდა...ახლა ამაზე მეტად მინდა რომ ვისუნთქო ისე როგორც ,,ადრე,, 2წლის უკან...
მინდა ტკივილი დავივიწყო და წამიერად მაინც გადავეშვა იმ სამყაროში სადაც ადრე ვცხოვრობდი...აი მხოლოდ 2წუთი მეყოფა მეტი არა!!!
შენი წასვლის შემდეგ სხეულს ,,ცოცხლად მკვდარი,, ვატარებ და ეს წყეული დღეებიც საუკუნედ მეჩვენება,მინდა დრო მალე გავიდეს და შენთან მოვიდე,აქ ყველა მტკენს,ყველა ყალბი და მატყუარაა!!!2წელი გავიდა შენი დაკარგვის შემდეგ და დღემდე გარეთ არ გავსულვარ,ჩვენი მშობლები კი ცხოვრებას ისე განაგრძავენ როგორც ადრე....
მინდა აქ იყო და ჩემი ტკივილის შესახებ მოგიყვე!!!იციი რას ვგრძნობბ???
სიმძიმესს რომელსაცც ვერასდროს მოვიშორებბ,ტკივილს რომელიც ყოველი დღე მჭამს და მღრღნიის!!!ხანდახანნ გულზე ხელს მწარედ ვირტყაამ რომმ ესს გაჩერდესს მაგრამმ ვერ მშვიდდები იქამდე სანამ საკუთარ თავს არ დავუშავებ!!!
დაოო 12 წლის ვაარ!!ამ ასაკში ეს ტკივილი რატო უნდა გადავიტანოო?!
ჩემს ძველ ,,მე,,ს აღარ ვგავვარ და ვხდები რომ მომავალში იმაზე უარესი გავხდები ვიდრე ახლა ვარ....
ხომ გთხოვეე რომ აქ უნდა ყოფილიყავი ჩემთან რადგან მჭირდებოდიი?!რატომმ არ მომისმინეე??
რატო არ დამიჯერეე!!!
ჩემს უკანნ გულის დიდი შავი ხვრელი დამიტოვე,და ეს ხვრელი არასდროს განიკურნება...
ვგრძნობ რომ სულ ასეთი დავრჩები და მეშინია...რადგან ვიცი რომ ეს არ მოგეწონებაა!!მაგრამმ...ვერ ვაკონტროლებ ჩემს თავს...
მინდა ვინმე ვინც შენ თავს დამავიწყებინებს და ისე ვეყვარები როგორც შენნ!!!
მინდა ის ,,ვინმე,, თმებზე ისე ნაზად მეხებოდეს და მკოცნიდეს როგორც შენნ!!!...
ამ წამს მხოლოდ ეს გადამარჩენს!
სიყვარული და ბედნიერება მეტი არაფერი!
მაგრამ ესეც არ მექნება რადგან ჩემი გული შენს გარდა არავის ეკუთვნის გესმის?!დაე ვიცხოვრო ამ ტკივილში და ტანჯვაში ნელ ნელა მოვკდე იქამდე სანამ შენთან არ მოვალლ!!!
,,ჩემი ტკივილი შენთან მოსვლის შემდეგ იქნება გაყუჩებული,და ამ ტკივილს ბედნიერება ჩაანაცვლებს,,
ოღონდ დამელოდე კარგი?!