Ευχές στο μπουκάλι

Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο

    Είμαστε ήδη κάποιες μέρες στην Πάρο και η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε προλάβει να συνειδητοποιήσουμε τα γεγονότα. Πιάσαμε δουλειά αμέσως και ευτυχώς εργαζόμαστε στο ίδιο στενάκι που σημαίνει μας χωρίζουν δύο βήματα. Επίσης μου δίνει παρηγοριά το γεγονός ότι ενώ δουλεύω μέχρι αργά το βράδυ, είναι δίπλα και η κολλητή μου, γιατί είμαι απογευματινή βάρδια.

   Πάντως τα στενά του χωριού που μένουμε σε μαγεύουν. Επίσης στην πλατεία του χωριού φαίνεται η μεγάλη και επιβλητική Αγία Τριάδα που δίνει μια παραμυθένια όψη. Έχει αρκετό κόσμο τώρα γενικά το νησί, όμως και πάλι σου εκπέμπει ψυχική γαλήνη αυτή η θέα. Το σπίτι μας βρίσκεται σε μια κάμαρα, είναι ευρύχωρο και γραφικότατο με τα γαλανόλευκα χρώματα.

   Ακριβώς απέναντι μας είναι το παράθυρο ενός σπιτιού που δεν κατοικείται ακόμα, αλλά είναι σε καλή κατάσταση. Είναι το μόνο που έχει πρόσβαση στην θέα του εσωτερικού μας σπιτιού και μονίμως φοβάμαι μήπως είναι κάποιος και με παρακολουθεί από εκεί. Ειδικά αργά το βράδυ όταν επιστρέφω.

   Οι μέρες κυλάνε σαν νερό, η μία μετά την άλλη, χωρίς να το καταλαβαίνω. Ευτυχώς στο κατάστημα που εργάζομαι, τα αφεντικά μου είναι καλά και ευγενικά και εγκλιματίστηκα γρήγορα μπορώ να πω. Συνήθισα το μαγαζί και εντοπίζω πλέον εύκολα τα πράγματα από την αποθήκη, για να τα βγάζω έξω όταν πουλιούνται. Το τρακ των πρώτων ημερών έφυγε.

    Όπως σταμάτησαν δια μαγείας και τα όνειρα μόλις αντίκρισα στην πραγματικότητα τον άντρα εκείνο. Στην θέση τους βλέπω άλλον εφιάλτη, ότι χάθηκε ο γάτος μου και τον φωνάζω δυνατά να επιστρέψει. Άσχετο με τα προηγούμενα και χωρίς νόημα. Προσπαθώ να τα αγνοώ όλα αυτά, αν και ξυπνάω με μια ταχυκαρδία από την αγωνία.

     Όσο για το εστιατόριο που δουλεύει η Μαρία, είναι μια πανέμορφη πλατεία, πολύ όμορφος χώρος. Όταν βρίσκεται εκεί η Μαρία τα πρωινά, πηγαίνω και πίνουμε ροφήματα και καθόμαστε, όσο είναι ήσυχα. Αν έχει κόσμο εκεί πηγαίνω βόλτες στο χωριό και το απολαμβάνω. Κάποιες άλλες φορές κάθομαι στην πλατεία, όπου έχει μεγάλα δέντρα και σκιά, οπότε έχει δροσιά. Η θέα πάλι εδώ είναι μαγευτική, καθώς πίσω από την εκκλησία φαίνεται η θάλασσα.

   Πάντως την δεδομένη στιγμή είμαι στο μαγαζί και δεν προλαβαίνω να εξυπηρετήσω τον κόσμο. Μου μιλάνε δυο τρία άτομα μαζί και  θέλουν όλα να τα κάνω ταυτόχρονα. Διατηρώ το χαμόγελο μου και πάω με βάση προτεραιότητας. Σε αυτήν την αλλόφρων κατάσταση, έρχεται μέσα και ο γνωστός άγνωστος από τα όνειρα μου μαζί με τον τύπο που μάλωσε στο μπαρ η Μαρία. Σαστίζω. Τι θέλουν αυτοί εδώ;