Ευχές στο μπουκάλι

Η αποκάλυψη

    Κωνσταντίνος

    Όπως την σκέφτομαι, βλέπω κλήση της Έλενας. Ήταν πριν λίγο από εδώ. Για να με καλεί τόσο γρήγορα φοβάμαι ότι είναι ανησυχητικό. Το σηκώνω και ακούω γρήγορα βήματα, χωρίς να μιλάει όμως. Πατήθηκε το κουμπί της κλήσης μήπως;  Η τρομαγμένη κραυγή όμως που ακούω, φανερώνει ότι κάτι πάει λάθος. Χωρίς να χάσω χρόνο, αρπάζω τα κλειδιά και βγαίνω έξω. Δεν έχει πέντε λεπτά που έφυγε, οπότε δεν θα βρίσκεται μακριά.
    Τρέχω προς το κάτω μέρος του χωριού που έχει πιο απόμερα σημεία, ενώ ταυτόχρονα
ειδοποιώ να έρθει η ασφάλεια μου, οι σωματοφύλακες που με προσέχουν. Την αναζητώ, ενώ η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα από την υπερένταση και το τρέξιμο. Μετά από κάποια λεπτά ακούω φωνές σε κάτι απόμερα στενά, όπου λόγω ώρας δεν κυκλοφορεί κανείς. Τρέχω κατευθείαν προς τα εκεί και την εντοπίζω με έναν άγνωστο άντρα. Φαίνεται πολύ φοβισμένη, ενώ αυτός την τραντάζει δυνατά.
    Χωρίς δεύτερη σκέψη τον αρπάζω και τον απομακρύνω από κοντά της. Τον αιφνιδιάζω και του ρίχνω μια μπουνιά. Δεν συνηθίζω να πλακώνομαι στο ξύλο, πόσο για μια γυναίκα, όμως όσο βλέπω τον τρόμο στο πρόσωπο της δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Του αξίζουν τα χειρότερα! Εκείνος με κοιτάζει με υπεροπτικό βλέμμα, λες και έχει το πάνω χέρι. Με πλησιάζει, αφού ακουμπάει το σημείο που τον χτύπησα από πόνο και μου ψιθυρίζει.

     - Ξέρω ποιος είσαι και θα σε διαλύσω μέχρι τέλους. Αυτό ήταν μόνο η αρχή. Θα μάθουν όλοι την αλήθεια.

    Δεν πιστεύω αυτά που ακούω. Κάποιος γνωρίζει για τον αδελφό μου και τώρα ζητάει εκδίκηση. Πώς γίνεται αυτό; Πώς μαθεύτηκε; Ήμουν πολύ προσεκτικός. Αντέγραψα ακόμα και την συμπεριφορά του. Εμφανίζονται οι άντρες που κάλεσα και τους διατάζω να τον κρατήσουν κάπου κλεισμένο μέχρι να μπορέσω να ασχοληθώ μαζί του. Για την ώρα πρέπει να εστιάσω την προσοχή μου στην Έλενα. Την καθοδηγώ και πάλι σπίτι μου, γιατί αισθάνομαι το σοκ της. Εκείνη θυμάται πως πρέπει να πάει στο μαγαζί και μου αναφέρει χλωμή.

   - Πρέπει να πάω στην δουλειά, Κωνσταντίνε.

   - Όχι βέβαια. Δεν είσαι σε θέση να πας. Θα συνεννοηθώ εγώ μαζί τους. Χρειάζεσαι ηρεμία. Όλα θα πάνε καλά.

    Δέχεται διστακτικά, ενώ εγω αισθάνομαι τύψεις που εξαιτίας μου έγινε όλο αυτό. Η Έλενα είναι πολύ αθώα και καλή για να της συμβαίνουν τέτοια γεγονότα. Αυτά τα χαρακτηριστικά της μάλιστα με μαγνητίζουν και θέλω να είμαι δίπλα της. Δεν μου αρέσει όμως να σκέφτομαι έτσι. Την πηγαίνω στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού μου να ηρεμήσει, την προτρέπω να ξαπλώσει να ξεκουραστεί. Με δισταγμό μου ζητάει να  πέσω δίπλα της. Το πράττω και σκέφτομαι πως ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία.