SAKLI KUTU (Mpreg)

4. Bölüm

İyi okumalar canlar. Yazım yanlışı varsa uyarır mısınız? 💚

_______

Yaklaşık 30 dakikadır ıssız sokaklarda yürüyordum. Henüz düzgün bir yer bulamamıştım ve gittikçe yorulmaya başlıyordum. İlerlemeye devam ederken tekin olmadığı belli olan bir sokağa girmiştim. Evler yıkık döküktü ve çoğunda ışık yanmıyordu. Yolda birçok tehlikeli görünen insan vardı.

Çok gerilmiştim çünkü buradakiler bana düşünmek istemeyeceğim şeyler yapabilirdi. Sadece önüme bakarak yürüyordum ki birkaç adamın bana bakıp aralarında bir şeyler konuştuklarını gördüm. Sanırım başıma kötü şeyler gelecekti ve kaçmalıydım.

Adımlarımı hızlandırıp yürümeye başladım. Onlar da arkamdan gelmeye başlayınca niyetlerini anladım.
İçlerinden sakallı ve alnında çizik olanı konuştu.

"Güzel çocuk, baksana"

Kelimeleri yuvarlayarak söylemesinden dolayı kafasının ayık olmadığını anladım.
Cevap vermedim ve adımlarımı biraz daha hızlandırdım.
Az önce konuşan adama göre daha genç olan konuştu.

"Nereye kaçıyorsun çocuk? Gelsene. Sana iyi bir gece yaşatabiliriz!"

Dizlerim ve ellerim titremeye başlamıştı. Eğer beni yakalarlarsa onlara güçlerimin yetmeyeceğini biliyordum. Dört kişiyi bir anda etkisiz hale getiremezdim. Belki de istemediğimi söylersem peşimi bırakırlardı?

"İstemiyorum. Bırakın peşimi."

Aralarında gülmeye başladılar ve hızlandılar.

"Naz yapmasana. Sen de istiyorsun biliyoruz."

Başka çaremin olmadığını anlayarak koşmaya başladım. İçlerinden bir tanesi çok hızlı koşuyordu. Ayağımdaki yara beni yavaşlatıyordu ve ne yapacağımı bilmiyordum. Hızlı koşan bana neredeyse yetişiyordu. Olacakları kabullenerek ağlamaya başlamıştım. Yine de koşuyordum.

Fakat bir işe yaramamıştı. Arkamdaki saçımdan tuttuğu gibi beni kendine çekti. Midem bulanıyor ve başım dönüyordu.

"İşte yakaladım seni. Artık kaçamazsın."

"Biraz bize de bırak. Paslaşalım."

"Ayıp ediyorsun. Ben ne zaman yakaladığım kişileri kendime sakladım."

"Tabii tabii, hiç bencillik yapmazsın zaten."

Beni çekiştirerek dar ve karanlık binaların arasına götürmeye başladı.

"Bırak beni! İstemiyorum!"

"Sussana çocuk! Çok ses çıkarıyorsun!"

"Dokunma! Bırak!"

Ne kadar tepinsem de mengene gibi tutmuştu ve bırakmaya niyeti yok gibiydi. Elleri bedenimde gezmeye başladı. İğrenç kokuyordu ve ben ağlamaktan yorulmuştum. Bedenimdeki tüm kan çekilmiş gibiydi. Zaman durmuştu sanki. Hiç bitmeyecek gibiydi.

Eli aşağılara doğru giderken, etrafıma baktım. Kendimi savunavileceğim bir şeyler olmalıydı. İleride ucu sivri bir demir görmüştüm. Ona uzanmaya çalıştım. Yetişemiyordum. O adam hala bana dokunuyordu ve o bunu yaparken başka bir şey düşünmek çok zordu.

Biraz daha uzandım ve demiri alabildim. Aldığım gibi adamın karnına geçirdim. Büyük bir inlemeyle geriye kaçtı. Gözündeki öfke beni tekrar titretmeye yetmişti.

"NE YAPTIN SEN! APTAL!"

Arkasındaki adamlar da üstüme gelmeye başladı. Geriye giderek ayağa kalkmaya çalıştım fakat dizlerim tutmuyordu. Gücüm alınmış gibiydi.

"Beni rahat bırakın! İstemiyorum! Uzak durun benden!"

Ne kadar bağırsam da dinlemiyorlardı. Bana yetişmişlerdi ki, sokakta yürüyen üç kişiyi gördüm. Belki onlar bana yardım edebilirdi.

"İmdat! Yardım edin, lütfen"

Beni duymuş olmalılar ki bu tarafa döndüler. İçlerinden biri konuşmaya başladı.

"Ali! Bizim mahallemizde yine ne arıyorsunuz lan! Üstelik benim bölgemde birini götürüyorsunuz!"

"Burası bizim mahallemiz, aptal! Kime nerede dokunacağımı sana mı soracağım lan!"

Kendi aralarında kavga etmeye başlamışlardı. Onlar da düşündüğüm gibi bana yardım etmemişlerdi. Kimsenin odağı bende değilken son bir kez başka şansımın olmayacağını bilerek ayağa kalktım. Vu sefer başarmıştım. Kalktığım gibi binanın diğer tarafındak yola koşmaya başladım.
Beni fark etmişlerdi.

"Lan! Çocuk kaçıyor! Yakalasanıza!"

Hepsi arkamdan koşmaya başlamıştı. Ben arayı açmıştım ve bana yetişebileceklerini düşünemiyordum.
Nefes nefese kalmıştım ve her tarafım zangır zangır titriyordu.
İleride sokağın sağ tarafında ışıkları açık bir bina görüyordum. Oraya saklanabilirdim.

Gördüğüm gibi adımlarımı oraya yönlendirdim ve içeri girip kapıyı kapattım. Daha fazla kendimi tutamayıp yere bıraktım. Arkamı döndüğümde ise beklediğim görüntü yaklaşık yirmi kişinin bana bakması değildi..

______

BİTTİ BİTTİ BİTTİ! Bir günde iki bölüm yazdım voaaağğğ. Biraz kaçmalı kovalamalı bir bölüm oldu. Sıktıysa özür dilerim canlarım.
Acaba Arın kimin binasına geldi 🌝.

Yazım hatalarım varsa uyarın tekrardan söylüyoruuum. Hoşçakalın.🌱🐢💚

Yeni bölümü yazıyorum ama tıkandım kaldım ya :/