Eyes Don't Lie|Minsung

¹⁴

Kimsenin hiç bir şeyden haberi yoktu...

Soğuktan ikisinin de yüzü kızarmıştı.
Minho kollarını,Han'a doğru açıp onu bekliyordu durduğu yere.
Han ona doğru ilerliyordu.Her bir adımda kalbi daha da hızlanıyordu ikisinin de.Sanki birbirlerini hiç görmemişler gibi özlem hissi vardı ikisinde de.

Karlardan kaynaklı beyaz bir sis vardı havada.Arabada ki gençler Han'ın babasının adamlarının Minho ve Han'ı izlediğini görünce silahlarını hazırlayıp çok gizli bir yerden adamları nişan alıp beklediler.

Han artık Minho'nun karşısındaydı.

"Gözlerime bak Han,ne görüyorsun?"

"Korkuyu görüyorum Minho"

Minho gülümsedi.

"Han...Baban ile anlaştım"

"G-gerçekten mi?"

"Evet"

"Seni öldürmeyecek değil mi?"

"Hayır"

"Yani senden nefret etmiyor artık değil mi?

"Hemde ölesiye ediyor ama öldürmeyecek"

"Çok soğuk Minho arabaya binelim olur mu?"

"Gidelim"

Han büyük bir şok içindeydi bu onun hoşuna gitmişti çünkü babası çok acımasızdı.Ancak içine sinmeyen şeyler vardı hâlâ.

Eve gittiklerinde,Chan herkese sıcak bir çorba hazırladı ve masaya koyup seslendi.

"Hadi gelin!"

Masaya oturduklarında Han sordu.

"Minho..."

"Efendim"

"Babam sana karşı neden nefret duyuyor?"

"..."

"Anlat hadi lütfen"

"Peki..Baban...Yıllar önce babam ile sevgiliymiş"

"Ne!!!"

"Oha çüş"

"Evet..Biliyorsunuz o zamanlar insanlar bu konuda çok acımasızdı.Ebeveynler yüzünden ayrılmışlar birbirine nefret edecek şekilde büyültülmüşler.Babanda onun eski aşkının oğluyum diye benden nefret ediyor,çünkü beni görünce elinden alınan kişiyi görüyormuş"

"Peki baban nerede?"

"Babam..Annen,babanın gay olduğunu öğrendiğinde gelip babamı vurdu"

"A-annem mi!?"

"Evet."

"Babam da annemi bu yüzden mi öldürdü?"

"Evet.."

"Ne geçmiş varmış"

...

Akşama doğru herkes odalarına dağıldı.

Minho yatağa yatacakken başı döndüğü için yer düştü,Han onu yerde görünce yanına gitti.

"İyi misin?"

"Evet sadece biraz basım döndü"

"Gel yatağa yatırayım seni"

Kimsenin hiç bir şeyden haberi yoktu...

Devam edecek...