Dergilere en çok öykü gelir bazen sayılamayacak kadar çok. Şiir azdır deneme daha az. Eleştiri yok gibidir inceleme araştırma yazıları son yıllarda ne yazık ki hiç gelmez olmuştur. Şiirsiz bir hayat düşünemiyorum, şiirden ve sanattan uzak duran insa...
Sessiz çığlıklarımı, duymayan sadece benim. Karanlıkta kaybolan, umutlarımı bir başıma, ben taşırım. Dudaklarımda kuruyan, kelimeler kafeste tutsak. İçimde feryat eden ruhum, sessizce aşık.
Gözlerimde gizli bir, öykü anlatamadığım. Sessizce derinlere, gömülmüş hayallerim. Düşlerimde dans eden, mutluluklar hissedilmez. Özlem dolu bakışlarımda, kaybolur anılarım.
Sessiz çığlıklarımla, haykırırım umutsuzluğa inat. Yorgun bedenimde, taşıdığım ağırlıklarla, çıkarım yola. Dost sandıklarımın, ihanetine sessizce, boyun eğerim. Ama yine de, tek başıma dimdik, ayakta dururum.
Sessiz çığlıklarımı, fısıldarım rüzgara. Belki birisi duyar, belki birisi anlar. Ben yine de, susarım, söyleyemediklerimi, söyleyemem. Çünkü sessiz çığlıklarım, sadece bana ait...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
