Dergilere en çok öykü gelir bazen sayılamayacak kadar çok. Şiir azdır deneme daha az. Eleştiri yok gibidir inceleme araştırma yazıları son yıllarda ne yazık ki hiç gelmez olmuştur. Şiirsiz bir hayat düşünemiyorum, şiirden ve sanattan uzak duran insa...
Gel ey kara toprak, beni buyur kabul et. Geri dönüş bu yolculuğun, son durağıdır ölüm. Kimbilir nice destanlar, hayatlarca yürüdük. Şimdi buradayız, Sonumuz kara toprak. Elveda diyoruz dünya'ya.
Çiçekler açar mı, mezarımda, bilinmez. Ruhum binbir renge, dönüşür mü, bilinmez. Ancak şu bir gerçek ki, sonsuzluğa açar kapıyı. İşte hayatın son bulduğu yer, bedenin son durağı. Sonumuz kara toprak.
Bu kara toprak, yattığımız yer olacak. Ağlayacak mı ardımızdan, bilinmez ama. Umut yeşerir belki de, bizden sonra. Yeşeren fidanlar yetişecek, bu ölü toprakta. Sonumuz kara toprak.
Bir çocuk doğacak belki, adını bilemeyiz. Gözleri her bakışta, bizi arar belki de Biz giderken, yeni umutlar doğacak. Sonumuz kara toprak ama hayat orada.
Bir yaprak düşer mi, mezar taşımın üstüne. Belki de sevdiklerimiz gelir, ziyaret eder bizi. Ruhumuz yanlarında, hissedilir belki. Bilinmez kara toprak, hep sırrını korur. Sonumuz kara toprak, Bizleri çağırır.
Sonumuz kara toprak, farkında olmak gerek. Hayatın geçici olduğunu, Anlamak gerek. Sevdiklerimizle güçlü bağlar, kurmak gerek. Her anda ölüm meleği, bekliyor bizi. Sonumuz kara toprak.
Mustafa der ki; Gel ey kara toprak, seninle buluşmak için. Kalu Bela'yı aşarak, Geldik dünya'ya. Ölüm son değil, yeniden bir doğuş. Sonumuz kara toprak, Ölümden kaçış yok.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
