Bulutların, yıldızların üstünü bir çarşaf gibi örtüp görünmesini engellediği gecede, sokaklarda dolanan gölgesi ölümü anımsatan bir adamdı Arda Demirkan...
Tek istediği gökyüzündeki milyonlarca yıldızdan sadece birini görebilmekti çünkü bizim küçük gördüğümüz o yıldız, yalnız adamın yol arkadaşı olup, gecenin karanlık kağıdını makasla kesecekti ve böylece Arda'nın içindeki yaşama dair umut tohumları yeşermiş olacaktı.
Ama hain bulutlar buna izin vermedi ve adamın, umutsuzluk denizinde kağıttan bir geminin içindeymişçesine ölümü beklemesini izledi.
Gecenin karamsarlığın iyimserliği hapsettiği sularındayken sessiz sokakların kaldırımlarından birine oturmuş, sırtını duvara yaslamış ve gözlerini bir daha açmak istemiyormuş gibi sımsıkı kapatmıştı Arda, bulutların hain sırıtışlar içinde onu izlediğinden bihaberdi bittabi...
Ancak beklenmedik bir şey oldu...
Hesaba katılmamış büyük bir ayrıntı gerçekleşti, yemek yaparken sonradan akla düşüp eklenen tuz gibi son saniyelerde tadlaşmış, anlamlaşmıştı adamın hayatı.
O milyonlarca yıldızdan sadece birini görmek isterken, hepsinden daha güçlü, daha parlak, daha çok umut veren bir yıldıza sahip oldu. Güneş'in ona ilk selamıyla beraber gün doğdu, karanlık parçalara bölünerek yok oldu ve umut tohumları alışık olmadığı sıcak, parlak Güneş'i başlarda benimseyemese de zamanla alışıp yeşerdi, büyüdü ve bu onların hikayesi oldu...
Güneş'in ve yıldızını arayan adam Arda'nın..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölünce Sevemezsem Seni
Genç Kız EdebiyatıBir adam... Ölümün kokusu üzerine sinmiş bir adam... Her sabah korkmadan adım adım ölümün üzerine yürüyen bir adam... Kalbi yanan geleceğinin kibriti olan bir adam... Peki bu adam bir kadının yalnızlık krallığını ele geçirmek isterse? Ve gün ışıkla...
